"Ik kom hier veel", zegt Hessel Rippe. "Ik haal met mijn kinderen boeken in de bibliotheek die hier zit. En ik schrijf hier." Voor zijn kinderroman dook hij in de geschiedenis van het gebouw en ontdekte dat het aanvankelijk een grijs fabriekspand was, zoals alle anderen. "Het is pas in 1953 wit geschilderd. Eindhoven vond dat beter bij de tijdsgeest passen. Het moest moderner."

Verhaal begint in 1953
Dat jaar 1953 is voor hem het beginpunt van het boek. "Het is vlak na de dood van Anton Philips, de man die Philips groot heeft gemaakt en van het bedrijf een gemeenschap wist te maken." Zijn boek is een ode aan hem en aan alle medewerkers van Philips, benadrukt Hessel Rippe.

Met zijn dochters Tirza (9) en Yael (7) als kritische tegenlezers bleef hij zich ervan bewust dat het boek begrijpelijk moest zijn voor jonge kinderen. En vooral: dat het niet 'saai' zou worden. "Het moeilijkste was om alle informatie en feitjes die ik over de Witte Dame had verzameld, weer los te laten. Want kinderen zijn niet geïnteresseerd in feitjes. Die willen een mooi en spannend verhaal. En met dank aan mijn dochters kon ik redelijk in de geest van het kind kruipen."

Deel van een serie
'Muizen in de buizen' is onderdeel van een serie kinderboeken over iconische gebouw in Eindhoven. Eerder verschenen in die reeks ook boeken over het Parktheater en het Van Abbemuseum.