Op de plek waar vroeger het altaar stond, is een doorzichtige, iglovormige tent neergezet. Daarin ligt het tweepersoonsmatras en ernaast staat een kachel. Da's geen overbodige luxe. Want zeker nu de donkere dagen weer zijn aangebroken, is het best koud in de kerk. Voor de tent is een zithoekje gemaakt, met twee gele zitzakken en een tijdschriftentafeltje. In de hoek staat een kastje met een koffiezetter en waterkoker voor thee. Daarnaast nog een kledingrek en in de hoek staan ter verhoging van de sfeer een paar kaarsen. En dat is het dan: de allereerste BenB van 'Heilige Nachten'.

Jongeren
Jennemie Stoelhorst is één van de bedenkers: "Twee jaar geleden heb ik een project gedaan waarbij we met vijf jongeren in een kerk hebben geslapen. En dat was zo leuk dat we dachten: daar moeten we meer mee doen."

En dat werd dus de leegstaande Maria Boodschapkerk. Er moeten appartementen in komen, maar zolang die verbouwing nog niet is gestart, mag Jennemie er met haar partner Sanne Kiel gebruik van maken. Maar dat had nog wat voeten in aarde: "We moesten schoonmaken, opruimen en opnieuw inrichten. Er was geen stromend water en ook elektriciteit was een probleem."

'Spartaans'
En nog zou je de omstandigheden best 'een beetje spartaans' mogen noemen, geeft Stoelhorst toe. "Er is geen verwarming en geen stromend water." Maar daar staat volgens haar ook wat tegenover: "Als ik met m'n kinderen in een kerk kom, gaan ze uit zichzelf zachtjes praten en rustig aan doen. Zo'n gebouw doet iets met je. En je krijgt de hele kerk voor jezelf alleen. Wanneer ben je nou een nacht alleen in een kerk?"

Nu de kerk weer af en toe open is, lopen er ook regelmatig inwoners van Goirle even binnen. Om de sfeer weer eens te proeven. Thijs van Berkel bijvoorbeeld. "Mijn vrouw en ik zijn hier zestig jaar geleden getrouwd. De kinderen zijn hier gedoopt."

Als je met mensen praat, merk je dat het slapen in de kerk soms gevoelig ligt. "Ik zou dat nooit in een kerk doen. Voor mij heeft een kerk toch enige bijzondere waarde", zegt een vrouw.

Weer reuring
Stoelhorst snapt de gevoeligheden. Maar staat toch volledig achter wat ze doet: "Een leegstaand gebouw heeft z'n ziel verloren. Door ons is er weer leven in de brouwerij. Er komen weer mensen binnen, er is weer reuring. Het gebouw krijgt weer een ziel terug. En dat zou je bij een kerkgebouw toch moeten willen?"