Op basisschool ’t Bossche Hart in Bosschenhoofd geeft hij op vrijdagmiddag les aan zijn laatste groepje leerlingen. “Niet miepen, maar typen!’’, klinkt het vrolijk in de klas. “Het is een topleraar. Hij is heel betrokken, altijd in voor een grapje en hij motiveert de kinderen”, vertelt Judith Pertijs. Ze kreeg samen met haar zus les van Anne en nu zit haar dochter bij hem op les. “Ik zal hem zeker missen.”

Harde leerschool
Thuis in Oudenbosch ligt de salontafel van Anne bezaaid met foto’s, getuigschriften en oude cursusboekjes. Anne: “Dit is het allereerste typediploma dat een cursist behaalde in 1938. Dat was nog voor mijn tijd. Kijk, hier heb je een foto van de oprichter, de oude Koetsdijk. Dat was een driftig mannetje hoor, maar ik heb veel van hem geleerd. Het was een harde leerschool”.

Anne kwam als jongetje van twaalf bij de typeschool terecht. Hij zat toen nog op de christelijke basisschool in Oudenbosch waar Karel Koetsdijk directeur van was. Na schooltijd gaf de hoofdmeester typelessen in de omgeving. Hij vroeg Anne om hem daarbij te helpen. “Ik was het manusje van alles en de sjouwer. Koetsdijk was namelijk niet zo atletisch.”

Sherlock Holmes
Na de middelbare school wilde Anne eigenlijk het liefst bij de recherche. “Dat heb ik altijd gehouden. Ik wil graag weten hoe dingen in elkaar steken.” Tijdens de geruchtmakende kluisjesroof kroop hij als buurman van de Rabobank nog even in de huid van ‘Sherlock Holmes’. “Die zaak wordt ooit opgelost. Het is alleen wachten totdat de dieven een fout maken”, voorspelde hij in de media.

In 1968 kwam Anne in dienst bij Koetsdijk. Eerst als assistent en twee jaar later als docent. Na de dood van de oprichter, werd hij de eigenaar van de typeschool. De naam Koetsdijk hield hij aan. “Tienduizenden vooral kinderen leerden er typen. Op het hoogtepunt van zijn bestaan had het instituut 1200 leerlingen per jaar. “Dat is een gigantisch aantal. Eind jaren zeventig en begin jaren tachtig reden we met vijf docenten overal naartoe, dat was een heftige tijd”, vertelt Anne.

Internet
Met de komst van de internetcursussen werd het steeds moeilijker om het hoofd boven water te houden. “Er zijn nog wel wat typescholen die werken zoals wij. Bijvoorbeeld de Typetuin in Berkel-Enschot. Maar het merendeel is online." Anne gruwelt ervan. “Waar het bij die gasten om gaat, is geld verdienen. Het resultaat interesseert ze niks. Wij controleren of de kinderen ook echt met tien vingers typen en of ze hun huiswerk gemaakt hebben.”

Op ’t Bossche Hart is de typeles van meester Anne bijna afgelopen. Het zachte getik op de toetsenborden wordt even overstemd door een grapje. “Niet te veel snoepen want dan moet je straks weer … je weet wel”, Anne moet er zelf om lachen. “Leren typen is voor kinderen natuurlijk verschrikkelijk saai. Daarom probeer ik het tijdens de cursus een beetje gezellig te maken.”

Zoutvaatje
“Ik weet dat mijn opmerkingen soms een beetje flauw zijn. Tijdens een les in Rucphen kwam er eens iemand met een zoutvaatje aanzetten. ‘Dan kunnen er wat zout bij doen’, zei hij. Dat zijn de leuke dingen die je meemaakt dan lig ik echt in een deuk.”

In februari volgend jaar stopt hij definitief met de typeschool. “Ik had nog wel tien jaar door willen gaan. Maar je moet voorkomen dat ze gaan zeggen: ‘Daar heb je die ouwe Reijenga weer.’ Ik ga meer tijd besteden aan mijn vrouw en kleinkinderen. Ik ga het wel verschrikkelijk missen.”