Op de zijgevel van het betonnen kolos zijn de vervaagde letters van 'rechtbank' nog net te lezen. En aan de andere kant van het gebouw staan nog de zware hekken en de poort waar de 'boevenbusjes' met verdachten afdaalden naar de immense kelder, waar het cellencomplex er nu verlaten bijligt.

Wonen
Na het vertrek van rechtbank stonden de gebouwen te koop bij het Rijksvastgoedbedrijf, die het dit voorjaar verkocht aan de gemeente Breda. Samen met het voormalige belastingkantoor aan de overkant wil het stadsbestuur dit deel van Breda een nieuwe bestemming geven: wonen. Dat daarbij automatisch de sloopkogel van pas komt, is voor wethouder Paul de Beer geen uitgemaakte zaak. "Ik denk ook vanuit duurzaamheid, wil je deze betonnen kolos weg krijgen. We moeten echt onderzoek doen, maar niet tegen elke prijs."

"We hebben net voor de zomer de sleutel gekregen en dus nog maar net in ons bezit. We zijn nu aan het onderzoeken hoe we er nu verder naar kijken. En niet alleen maar met 'erfgoedmensen' of mensen die verstand hebben van stedelijke ontwikkeling. We nodigen de bewoners ook echt uit om mee te praten. Hoe kijkt de stad nu naar zo'n dilemma?", licht De Beer toe.

In 1985 gingen de deuren van de rechtbank aan de Sluissingel open. Vooral aan de binnenkant is het een bijzonder gebouw, dat als een soort 'wokkel' steeds hoger wordt.

Deur naar de cellen
Bode Gert-Jan Peters werkte 25 jaar in het complex. Hoewel het interieur grotendeels is verdwenen, weet hij nu nog precies te vertellen waar wat stond. Hij wijst op een metalen deur in de grote zittingszaal: "Als je op staatskosten ging verblijven, dan ging je niet thuis eten en slapen maar dan mocht je naar het cellencomplex, via het trappetje naar beneden".

Onderaan dat 'trappetje' begint een lange gang die uitkomt bij de plek waar de verdachten aankwamen met bekende witte bussen van de Dienst Justiële Inrichtingen. Een troosteloze plek zonder daglicht, met Spartaanse cellen waar de verdachten werden opgesloten in afwachting van de behandeling van hun zaak door de rechter.

Historie
"Men zat hier soms bibberend af te wachten of met tranen van emotie en spanning, wat er met hen ging gebeuren", Gert-Jan Peters zag ze allemaal voorbij komen. Een stukje Bredase - deels criminele - historie. Het zit allemaal in de bakstenen van de oude rechtbank aan de Sluissingel in Breda. In afwachting van haar eigen lot.