Vrouwen zitten ingewikkelder in elkaar dan mannen. Vraag het een willekeurige man en hij zal hartgrondig ja knikken. Maar als het om hartklachten gaat, is het ook écht zo, weet Paula Mommersteeg. Op de Universiteit van Tilburg doet ze onderzoek naar hartklachten. En die hebben bij vrouwen vaak een onduidelijke oorzaak.

Geleidelijk
"Ze zeggen wel eens: men explode and women erode", legt Mommersteeg uit. "Dus mannen hebben, 'bám!', in één klap een hartaanval. En vrouwen hebben juist een heel geleidelijk proces. Ze hebben vaak ook andere hartklachten. Dus niet na een hevige inspanning pijn op de borst, maar ineens midden in de nacht."

Vermoeidheid, misselijkheid, pijn in de buik of de rug. Het zijn heel algemene gezondheidsklachten maar bij vrouwen kan het duiden op hartklachten, zegt Mommersteeg: "Ze voelen zich soms gewoon niet zo lekker. Voelen 's nachts ineens krampen op de borst en denken: wat moet ik daarmee?"

Als de klachten zo vaag zijn, heeft de huisarts dan wel de juiste middelen om te bepalen of het gaat om hartklachten? Niet altijd, vindt Mommersteeg: "De huisarts is de eerste poortwachter. Maar er is pas nu een beetje aandacht voor het feit dat het vrouwenhart anders is en dat klachten zich anders presenteren. Ook bij de cardioloog gaan niet alle testen een heel duidelijk antwoord opleveren. Er is onzekerheid en onduidelijkheid. Maar de patiënt wil weten welk risico hij of zij wel of niet loopt."

En dus wil Paula Mommersteeg een keuzehulp ontwikkelen: "Zodat de patiënten gemakkelijker een gesprek aan kunnen gaan bij de cardioloog. En dat ze beter begrijpen welke testen er zijn. Zodat ze duidelijk weten welke behandelingen er mogelijk zijn. Ik wil de mondige patiënt goede informatie bieden."

Concurrentie
Normaal zou Mommersteeg, als ze zo'n onderzoek wil starten, op zoek gaan naar een zak met geld bij bekende fondsen: de Hartstichting of de Nederlandse Vereniging voor Wetenschappelijk Onderzoek bijvoorbeeld: "Maar er zijn veel collega's die onderzoek doen, dus het is lastig. We zijn bijna concurrenten van elkaar. Er is, als je een aanvraag doet, maar zo'n 10 procent kans dat je financiering krijgt. Dus ik probeer nu creatiever te kijken naar hoe ik mijn onderzoek betaal."

En dat werd crowdfunding. Ook hierin is Mommersteeg nu niet de enige. Er zijn nog vier onderzoekers die proberen via een crowdfundingcampagne hun geld bij elkaar te brengen. Ze zijn allemaal tegelijk gestart. En dus zit Mommersteeg regelmatig achter haar computer te checken hoe het gaat: "Dat moet ik niet te vaak doen, dan word ik gek. De laatste keer dat ik keek, stond ik qua score precies in het midden. Maar dat kan per dag verschillen."

Kritiek
Niet iedereen is te spreken over deze manier van fondsenwerven. "Er zijn ook mensen die zeggen: je steekt er nu heel veel tijd in om geld bij elkaar te brengen voor de Hartstichting. Zo kun je het bekijken. Ik zie het als een persoonlijk groeitraject. Ik wil me als onderzoeker ontwikkelen, ik wil doorgroeien. Ik doe mijn onderzoek al heel lang op een bepaalde manier. Maar ik wil meer met patiënten doen en met de buitenwereld. De echte wereld. Hier op de universiteit zitten we toch in een ivoren toren ons eigen ding te doen."

Mommersteeg moet voor 8 december 25.000 euro bij elkaar hebben via crowdfunding. Als dat lukt, verdubbelt de Hartstichting het bedrag, zodat ze met een totaalbudget van 50.000 euro haar onderzoek kan doen. De link naar haar campagne vind je hier.