Ankie de Hoon is de voorzitter van de CDA-fractie in Provinciale Staten. Ze speelde de vrouwelijke hoofdrol in de twee stikstofdebatten. De mannelijke hoofdrol was voor Hermen Vreugdenhil van CU/SGP. Wat ze gemeen hebben is de C van Christelijk in hun partijnaam.

Bom
De Hoon is van de partij die zich na jaren van absentie terugvocht in het college van Gedeputeerde Staten en die in de verkiezingscampagne beloofd heeft dat ze zou opkomen voor de boeren. Dat had niet direct effect, want de nieuwe coalitie hield de strenge maatregelen van 2017 fier overeind. Met dit verschil dat de datum waarop boeren een vergunning voor een milieuvriendelijke stal moeten aanvragen, verschoof van 1 januari naar 1 april 2020.

De Hoon claimt dat als een CDA-succes. De meeste oppositiepartijen haalden er meelijwekkend hun schouders over op. Ze vonden dat te mager. Tot twee weken geleden het eerste stikstofdebat was. Daar kondigde De Hoon een amendement aan dat verder ging dan die verschuiving van data. Ze wekte verwachtingen. Een week later kwam het CDA met een eisenpakket dat nog verder ging dan de stoutste verwachtingen. Het CDA legde een bom onder de coalitie.

LEES OOK: CDA wil strengere landbouwregels van tafel en plaatst bom onder kersverse coalitie [ANALYSE]

Falie en credits
Vrijdag was de tweede editie van het debat. Wat bleek, een week koortsachtig overleg tussen de coalitiepartners leverde een motie op met versoepelingen voor de boeren. Was getekend: de VVD. Het kan niet anders of De Hoon heeft ongelofelijk op haar falie gekregen voor het gedrag van haar partij. Maar ze kreeg voor een groot deel ook haar zin. Dat zijn geen beloningen waarmee doorgaans in de politiek opstandig gedrag wordt gehonoreerd. Dus werd het: wel je zin, niet de credits. En die gaan dan naar de grootste partij.

Het is een hard vak. Je mag als CDA al blij zijn als je over twee weken bij begrotingsbehandeling in ruil voor je loyaliteit extra geld ophaalt bij de collega’s waarmee je één van je kroonjuwelen kunt verzilveren.

Bereiken
De Hoon werd vervolgens in het tweede debat door de oppositie keihard uitgelachen. Zo hoog van de toren blazen en dan dit. Een versoepeling die volgens de oppositie niet ver genoeg gaat. De Hoon gaf in het debat geen krimp. Ze speelde haar rol als voorbeeldig coalitiegenoot met verve, maar somde onverstoorbaar op wat haar partij had bereikt. Uitstel van de vergunningendatum, geen verplichte krimp van de veestapel en boeren wordt geen luchtwassers door de strot geduwd. Misschien speelden we te hoog spel, zei ze, maar als het CDA niet was gaan meeregeren was er helemaal niks bereikt voor de boeren.

Daar heeft ze een punt. Ze heeft meer bereikt dan Maikel Boon van de PVV die zichzelf opwerpt als de beschermer van het boerenfamiliebedrijf. Waar De Hoon in het brandpunt van de Brabantse regering nog een halve lijst met ingewilligde ‘eisen’ kan overleggen, kan de PVV vanaf de zijkant alleen maar lege briefjes tonen.

Ongrijpbaar
Ankie de Hoon is ongrijpbaar. Ze speelt hoog spel, wint hier en daar en neemt haar verlies. Ze wekt soms de indruk volstrekt onverstoorbaar op haar doel af te stevenen, waarbij ze hinderlijke types vanuit de oppositie met een zeker dedain aan de kant schuift. En soms staat er achter het spreekgestoelte een kwetsbare vrouw die toegeeft dat ze hoog spel speelt, maar dat ze niet anders kan.

Ondertussen dieselt ze op haar doel af. Een slimme boer schrijft zo’n vrouw na de eerste kennismaking nog niet af.

LEES OOK: Is Ankie de hoop van de Brabantse boeren in bange dagen?

Je kunt alle berichten over de stikstofcrisis teruglezen op onze themapagina.