Het oudste bidprentje dat Joop Vrins heeft, stamt uit het jaar 1815. Het is niet zijn meest favoriete, want die heeft hij eigenlijk niet. Want Joop is een echte verzamelaar van devotionalia, hij spaart gebruiksvoorwerpen uit de katholieke kerk. De bidprentjes, prentjes die veelal wordt uitgegeven als aandenken bij een overlijden van een dierbare, zijn wel favoriet.

"De afbeeldingen vind ik mooi, want er zit zoveel variatie in", zegt de Bredanaar over zijn hobby. "Het drukwerk, de verschillende manieren van maken. En ook een klein beetje de geschiedenis."

Niet luguber
Joop spaart al bidprentjes sinds zijn kleine communie, toen hij als jongetje misdienaar werd. Hij is dus al heel lang met de dood bezig. "De dood hoort bij het leven", zo zegt de verzamelaar. "Dus zo luguber is het niet. Alleen als iemand door moord om het leven is gekomen. Mensen vragen het vaker, vooral bij de oude prentjes. Daar staat dan bijvoorbeeld een afbeelding van een grafzerk op. Tja, ik loop graag op het kerkhof om naar dat soort grafzerken te kijken. Ik ervaar dat niet als luguber, maar sommigen vinden het wel eng."

'Het gaat niet goed met het bidprentje'
Het is een hobby zonder einde, zo lijkt het. Mensen zullen immers altijd overlijden. Maar schijn bedriegt. "Mensen blijven wel dood gaan, maar het wordt toch minder. Er zijn uitvaarten waar ook geen prentjes worden uitgegeven. Tja, wie komt er nog in de kerk. Het gaat niet goed met het bidprentje, want er is ook weinig variatie."

Dozen vol
Maar Joop Vrins maakt zich geen zorgen. "Ik heb nog dozen vol die ik nog moet sorteren, dus ik moet tweehonderd jaar worden wil ik met mijn hobby klaar zijn."