De schuldigen? De werklui die de toren in de steigers hebben gezet. Die toren wordt namelijk gerestaureerd. Het metselwerk wordt onder handen genomen en ook de netten tegen vogels worden vervangen. Maar de mensen die dat werk doen, bleken na een week helemaal gek te worden van het getingel van de klokken.

LEES OOK: Waar is de klok van de Grote Kerk in Breda toch gebleven? Nou hier!

“Ik vind dat heel begrijpelijk”, zegt beiaardier Paul Maassen. “Ze staan op de steiger drie meter van de klokken af.” Hoewel Maassen had kunnen voorspellen dat het te veel herrie zou zijn, werd er in eerste instantie gedacht dat het wel mee zou vallen. “Na een week gaven ze aan dat het toch echt niet te doen was. Toen hebben we snel moeten schakelen”, zegt Maassen.

500 jaar traditie
Als de werklui bezig zijn, is het carillon wat normaal iedere kwartier klinkt, stil. Van 8 uur ’s ochtend tot 4 uur ’s middag klinkt er geen enkele klok. Behalve de muziek van de beiaardier, die is nog wel te horen. “Het is al 500 jaar traditie dat de beiaardier op dinsdag en vrijdag speelt tussen 11 en 12. Dat is echt cultureel erfgoed, dus daar moet je niet lichtzinnig mee omspringen.” Op de momenten dat Maassen speelt, hebben de werklui even pauze.

Maassen is blij dat ze het zo hebben kunnen regelen. “Bredanaars zijn trotse mensen. Ik hoor ze zo vaak zeggen dat ze blij zijn met de geluiden die uit de Grote Kerk komen, uit hun symbool. Die geluiden horen gewoon bij de stad.”

De klok staat stil
Vanwege de steigers, doet ook het uurwerk het niet. Alle vier de wijzerplaten geven consequent 12 uur aan. “Als de wijzers bewegen en er steekt een stang van een steiger uit, gaan ze kapot”, legt Maassen uit.

In december galmen de klokken van het carillon weer door de Bredase binnenstad en vanaf februari is er op de wijzerplaten gewoon weer te zien hoe laat het is. Het is dan nog maar twee keer per dag 12 uur in Breda.