“Je bent altijd bezig geweest met mensen die het leuk vinden. Er liggen hier zoveel verhalen. Je moet je voorstellen dat vroeger dit de enige plek was waar jongens en meiden aan elkaar mochten zitten. Tot op zekere hoogte natuurlijk”, lacht Han.

Platenkoffer
Zijn vader begon de dansschool 1936. “Hij reed destijds met een platenkoffer onder zijn arm langs de zaaltjes om les te geven. In de oorlogsjaren opende hij zijn eerste dansschool hier honderd meter verderop. Je kunt gerust stellen dat mijn vader een van de pioniers van de branche is zoals we die nu kennen.”

Dochter Marieke de Bra legt de ‘verhalen’ van de dansvloer vast op de gevoelige plaat. Inmiddels heeft ze zo’n veertig stelletjes gefotografeerd, die er elkaar leerden kennen. Onder hen zijn Peter (55) en Bianca Franken (50) uit Bosschenhoofd. “Dat is nu 32 jaar geleden. Ik durfde eigenlijk niet op dansles te gaan maar ik ging toch. Tijdens mijn eerste dansles ben ik aan Bianca geplakt en we zijn sindsdien bij elkaar gebleven”, zegt Peter.

Verlegen
“Dat is het mooie van dansen”, vult Ank de Bra aan. “Je ziet soms kinderen heel verlegen binnen komen. Die durven zich niet te bewegen. Maar uiteindelijk staan ze dan vooraan in de groep en zijn ze zelfs een soort leider. Met dansen kun je iemand dus ook heel veel zelfvertrouwen geven.”

De dansschool in Roosendaal wordt gesloopt om plaats te maken voor appartementen. Op zondagmiddag 1 december is de parketvloer voor de laatste keer geopend voor een afscheidsbijeenkomst. “De Bra blijft voor mij een soort thuis. Ik ben hier altijd met heel veel plezier geweest”, zegt Bianca Franken met emotie in haar stem.

Afscheid
Ook de ogen van Han de Bra worden vochtig bij de gedachte van het afscheid: “Dat zal best nog gevoelig worden. Wat ik het meest ga missen? De mensen natuurlijk.”