Pas anderhalf jaar is Teuntje in het leven van Hanneke. In 1996 dacht ze er voor het eerst aan om een hulphond aan te vragen, maar dat deed ze toen niet. Hanneke dacht dat ze er met haar bekkeninstabiliteit niet voor in aanmerking zou komen. “Ik vond dat andere mensen het harder nodig hadden”, vertelt ze.

“In 2016 hoorde ik van iemand met een soortgelijk verhaal, dat een hulphond haar veel baat en plezier had gebracht. Toen heb ik me toch maar aangemeld. Uiteindelijk is Teuntje in mijn leven gekomen. Hij helpt me bijvoorbeeld bij het aan- en uittrekken van mijn schoenen. En hij zorgt ervoor dat ik wel naar buiten móet.”

Sinds Hanneke een paar jaar geleden ook nog kanker kreeg, staat ze opvallend genoeg een stuk positiever in het leven: “Ik dacht: ik wil leven. Ik geniet veel meer van de kleine dingen. Als ik een vlinder voorbij zie vliegen, is dat al een geluksmomentje. En natuurlijk geniet ik met de komst van Teuntje alleen nog maar meer.”

Meer weten? Lees het volledige verhaal van Hanneke op Goei Volk.