Niemand had ooit kunnen voorspellen dat Kees zo'n belangrijke rol zou spelen in zijn geboorteplaats Overloon. Hij begon daar ooit als veehouder, een 'boerke' van 21 aan de rand van de Peel. Hij eindigt, want hij heeft inmiddels zijn doodvonnis gekregen, als groot projectontwikkelaar van Overloon.

Hij bouwde niet alleen huizen, maar ook een groot zorgcentrum, een complex voor bejaarden, recreatiewoningen en nog veel meer. "Alles om de leefbaarheid in Overloon te vergroten. "Het was hier namelijk verloederd en gedateerd" , zegt Kees op zijn typisch directe manier. Zijn boerennuchterheid, verstand en ondernemerschap hebben hem zijn hele leven geholpen. Ondanks zijn directheid, lijkt Kees geen vijanden te hebben.

Het boerenleven beviel Kees wel, maar hij had een hekel aan alle regels die er toen al bij kwamen kijken. Samen met zijn buurman Jan van Lith had hij het vaak over alle beperkende maatregelen door de overheid. "We woonden prachtig aan het natuurgebied, maar verder viel er niks te beleven. We hebben met heel wat kratjes bier gepraat over de toekomst," vertelt zijn inmiddels boezemvriend Jan. "Ik werkte bij een bank en ben dus van de centen en Kees is een echte ondernemer. Dat bleek later een gouden combinatie."

Imposante champignoncompostfabriek
Na ruim tien jaar verkocht Kees eind jaren tachtig zijn 150 koeien en melkquotum. Met dat geld kocht hij een kleine compostfabriek, met één champignonkweker als klant. Dit was de start van het bedrijf Walkro dat in ruim twintig jaar uitgroeide tot een van de grootste champignoncompostfabrieken ter wereld. Buurman Jan had het bankwezen inmiddels vaarwel gezegd en beheerde de inkomsten en uitgaven van Walkro.

"Vraag mij niet hoe je compost maakt, dat weet Kees, maar ik weet wel wat een kilo compost kost en dat we wekelijks compost voor drie miljoen kilo champignons bij kwekerijen leverden", glimlacht Jan. Toen het allemaal lekker liep, begon het weer te kriebelen bij Kees. "Hij verkocht het bedrijf dat toen 240 werknemers had en een jaaromzet van 70 miljoen."

'Beetje verloederd'
Over zichzelf praten vindt Kees lastig, maar over ondernemen raakt hij niet uitgepraat. "Ik wilde iets doen om de leefbaarheid in Overloon te verbeteren. Overloon was een beetje verloederd geraakt. Ik had jaren aan één stuk gebouwd aan mijn fabriek, dus ik wist inmiddels hoe je moest bouwen. Ik ben dus begonnen aan een facelift voor Overloon."

De burgemeester van Boxmeer, waar Overloon onder valt, kan zijn geluk niet op met zijn ondernemende inwoner. "Er vallen elf dorpen onder de gemeente Boxmeer, ik zou willen dat ik in ieder dorp zo'n Kees had." Zelf blijft Kees bescheiden onder deze woorden. "Ik heb Overloon niks cadeau gedaan. Er is gewoon betaald. Ik had gewoon een grote zak met geld en veel ervaring waarmee ik ben gaan investeren in mijn woonplaats."

Burgemeester Van Soest van Boxmeer wil toch benadrukken dat het niet vaak voorkomt dat inwoners zo investeren in de leefbaarheid van hun dorp. " Een gemeente kan dit ook maar niet zo voortvarend en wellicht ook niet met de kwaliteit die Kees als projectontwikkelaar heeft."

Iedere vrijdag een borrel om het leven te vieren
Door Kees is er ook een nieuw grand café, Effe. Iedere vrijdagavond viert hij daar zijn eindejaarsfeest. "In de bouw is het gebruikelijk dat er regelmatig een bouwborrel is waar vaak in een ontspannen sfeer snel zaken worden geregeld. Toen ik hoorde dat ik niet lang meer te leven had, wilde ik met deze borrel het leven blijven vieren op een laagdrempelige manier. Dat leek me een stuk gezelliger en gemakkelijker dan al die visite met koffie en een plakje cake bij mij aan de keukentafel."

Iedereen die wil, is op vrijdagavond welkom in Overloon bij de eindejaarsborrel. Om klokslag zeven uur is het rondje van Kees. Wekelijks is er volk te vinden want iedereen in Overloon kent Kees. In de praktijk is er een mengelmoes te vinden van voormalige zakenpartners, werknemers, familie en vrienden.

Extra cadeautje
In november voelt iedere eindejaarsborrel als een extra cadeautje. "In de zomer werd mij verteld dat ik november niet zou halen. Ik geniet hier iedere week zo erg van, ik kijk er echt naar uit." Opnieuw worden de ogen van Kees wat vochtig maar al snel krijgt hij een pilsje in de hand gedrukt en een schouderklop met knipoog.