Tien jaar geleden waren het vooral ‘normale’ fietsen die aan en van boord gesjouwd moesten worden. Nu zijn het allemaal e-bikes en die zijn loodzwaar.” Philip voer zaterdag voor het laatst heen en weer.

Het aantal passagiers van de veerdienst tussen Woudrichem en Slot Loevestein is de afgelopen jaren geëxplodeerd. Het voet- en fietsveer is een belangrijke schakel in een drukke fietsroute. Een route waarop het gebruik van een e-bike meer regel dan uitzondering is.

“Hij is ook al een eind in de vijftig en dan gaat dat sjouwen allemaal niet meer zo makkelijk”, aldus een kennis van Vink die zaterdagmiddag nog even afscheid kwam nemen van de veerbaas. “Zo’n fiets weegt al gauw 25 kilo. Ga d’r maar aan staan dag in, dag uit die dingen het veer op en af sjouwen. Hij heeft groot gelijk.”

'Heen motte betale en weer weer'
Philip Vink is (voorlopig) de laatste veerman in een lange reeks van veerlui, die al meer dan zes eeuwen heen en weer varen tussen Woudrichem en Slot Loevestein.

“Ik heb heel wat illustere voorgangers gehad zoals een Kreupele Bertus en zelfs een blinde veerman.” Vink doelt op de blinde Bastiaan Pippeling. Deze blinde veerman, uit het midden van de 19e eeuw, kon veilig heen en weer varen door optimaal gebruik te maken van zijn zintuigen.

"Iets minder ver terug in de tijd was ook Janus Baks een hele tijd de veerman van dit voetveer. Van hem komt de briljante tekst: 'Heen motte betale en weer weer'", vertelt Philip. Soms moest ik die tekst, die bij het veer op een bord staat, uitleggen. Maar, na die uitleg begreep iedereen dat je altijd moet betalen: 'Heen motte betale en weer weer.'"