De LocHal is een oude werkplaats van de NS uit 1932 die omgebouwd is tot bibliotheek en centrum voor kunst en cultuur. De hal kreeg in zijn eerste jaar tal van prijzen waaronder de internationale verkiezing tot gebouw van het jaar.

Het is voor veel bezoekers vaak de eerste vraag die in ze opkomt: "Hoe stook je het hier warm?" Dat blijkt inderdaad een lastig klus. De LocHal is een monumentaal pand dat niet zo heel erg gemakkelijk te isoleren is. Zo mogen de originele ramen niet vervangen worden door dubbel glas en ook mag in sommige delen van de vloer van de LocHal geen vloerverwarming gelegd worden.

Warmtegordijn
De tocht in het Stadscafé is het grootste probleem dat aangepakt moet worden. Jeske Boemaars van de LocHal: "Het café zit in het hoogste gedeelte van het gebouw. Warmte stijgt op, dus blijft het beneden in het café koud."

Maar ook de warmtesluis tussen de schuifdeuren waardoor bezoekers naar binnen lopen, werkt nog niet goed genoeg. "Daardoor zitten veel mensen nog in de tocht. Net als bij winkels proberen we de lucht in de sluis, die van buiten komt, te verwarmen. Dat noemen ze een warmtegordijn. Dat gaat nog niet helemaal zoals het hoort. Het duurt bij zo'n gebouw soms wel een jaar voordat de temperatuur helemaal ingeregeld is."

Overal even koud
Het horecapersoneel in de bibliotheek lijkt gewend te zijn aan het geklaag over de kou. Wie zoekt naar een warmer plekje in het café wordt teleurgesteld. Het is overal even koud. Er zit niets anders op dan om het klaargelegde dekentje maar te gebruiken.

Boemaars: "We willen het maximale doen op duurzaamheid, kijken wat haalbaar is binnen de context van zo'n oud gebouw. We worden nooit zo duurzaam als nieuw natuurlijk. Maar het hele dak ligt vol met zonnepanelen en op de plekken waar het kan hebben we vloerverwarming. We doen ook aan warmte- en koudeopslag en op sommige plekken hebben we dubbel glas. Maar we kunnen het hier niet altijd 25 graden stoken, dat willen we ook niet."

LEES OOK: LocHal Tilburg uitgeroepen tot mooiste gebouw van de wereld