"Mijn ouders hebben een autobedrijf en ik vond het altijd leuk en vooral stoer om aan auto's te sleutelen," begint Sanne haar opmerkelijke beroepskeuzes uit te leggen. "Maar na drie jaar had ik het wel een beetje gezien. Ik ben toen naar Frankrijk vertrokken om mijn geluk te beproeven als jockey op een boerderij met racepaarden, maar dat bleek helemaal niks voor mij te zijn. Dat was 's ochtends sla, 's middags sla en 's avonds sla eten. Je mocht niet meer dan 65 kilo wegen als je op de paarden reed."

Drie maanden na haar Franse avontuur was ze terug in Sint-Oedenrode. Toen ging ik tasjes, portemonnees en kostuums maken voor mensen die aan role playing doen. Die bijvoorbeeld spelen dat ze een trol of een elf of een tovenaar zijn.

Ik gebruikte daarbij soms botjes en kreeg die van een preperateur of taxidermist zoals dat mooi heet. Die man zei op een gegeven moment: "Waarom ga je zelf niet leren om dieren op te zetten? Je bent hier zo vaak en je vindt het zo interessant."

Dat deed ze. De opleiding duurde een jaar. "Tijdens mijn studie heb ik drie dieren opgezet. Voordat je er een beetje handig in bent, ben je honderd dieren verder."

Dat er de afgelopen jaren een aardverschuiving heeft plaatsgevonden van vrouwen die interesse hebben in het opzetten van dieren kan Sanne goed verklaren. "Opgezette dieren hebben iets decoratiefs en dat spreekt veel vrouwen aan. Het heeft ook iets chics en creatiefs en dat hebben ze nu eigenlijk pas ontdekt." Sannes moeder Angela mengt zich in het gesprek met de opmerking: "Je moet geen last hebben van een darmpje meer of minder."

Voor Angela was het niet echt een verrassing dat haar dochter in dit werk terecht zou komen."Ik durfde vroeger nooit mijn hand in zakken van haar vieze was te steken. Je wist nooit wat je dan tegenkwam. Slakken en skeletjes, ik heb van alles gevoeld."

Het enige wat Sanne niet opzet zijn schorpioenen. "Dat vind ik echt vies", zegt ze. Vies is waarschijnlijk niet het goede woord. "Ik vind ze anatomisch naar in elkaar zitten. Ik raak ze liever niet aan. Het is waarschijnlijk net zo'n fobie als anderen voor spinnen hebben." Voor spinnen draait ze overigens haar hand niet om. "Ik zet vol liefde een vogelspin in elkaar."

In de YouTube-video zie je een portret van Omroep Meierij. Lees daarna verder.

Het meest opmerkelijke dier dat ze ooit meehielp opzetten was een mammoet. "Ik hielp mee, het hele project duurde twee jaar. Het vel voor de mammoet is afkomstig van de muskusos, een soort rund. De haartjes hebben we er een voor een op gezet. De mammoet staat nu in een museum in Oostenrijk."

Bij Sanne thuis is geen opgezet dier te vinden. "Ik zit al de hele dag tussen de opgezette dieren. Ik ben van 's ochtends tot 's avonds laat in mijn werkplaats te vinden. Het is mijn passie, ik krijg er energie van en voldoening." Dat ze volgens buitenstaanders af en toe luguber bezig is, snapt ze wel. "Maar echt, er komt heel weinig bloed bij kijken, als ik met mijn mes in het dier snijd."

Dat ingewanden verwijderd moeten worden en dat dieren gevild moeten worden, doet haar niet zoveel. "Ik heb bijvoorbeeld vogels, struisvogels, eekhoorntjes en konijnen. Zoogdieren vind ik het leukst om op te zetten. Die kun je meer expressie meegeven dan een vogel of insect. Een poesje kan liggen, staan, zitten, opkrullen, verzin het maar. Ook met het snoetje kun je spelen. De ogen kunnen speels, alert, liefdevol, bedenk het maar, kijken."

Fantasiedieren vindt ze ook leuk om te maken. "Stel je daarbij de poten van een zwaan voor en het lichaam van een vos. De één noemt dat kunst voor de ander is het een trofee. De Jackolope is nu helemaal trendy. Dat is een Duits mythisch haasje met hoorntjes. Die maak ik vaker tijdens workshops.

Laatst kreeg ze nog een leuke klus: "Ik moest een lachende zebra maken. Ik ging naar Slowakije om het dier op te halen en uit elkaar te halen en reed met dat dier in een vriezer achter in de auto terug. Ik had er een overdrachtsverklaring voor en dan vraag je verder niet waar het dier vandaan komt. Je weet toch niet of je een eerlijk antwoord krijgt, meestal zeggen ze dat hij van een dierentuin komt."

Zelf komt ze aan haar dieren via jagers, dierentuinen, kinderboerderijen of huisdiereigenaren die hun trouwe hond dagelijks willen blijven zien. Allemaal legaal. "Maar het blijft opletten. Dat dode roodborstje is beschermd. Daar moet je dus eerst toestemming voor vragen als je hem wilt opzetten. En nee, ik maak nooit een dier dood om hem daarna te kunnen opzetten!"