Bernadette Goossens en haar man kochten maar liefst twintig certificaten van 100 euro per stuk. "Nee, daar hebben we niet over getwijfeld", zegt ze. "Wij vonden het voorbestaan van het wijkcentrum zo belangrijk dat we het vanzelfsprekend vonden om daar een bijdrage aan te leveren."

Haar buurvrouw Riet Staps herinnert zich dat er in de biljartclub van haar man wel twijfels waren. "Daar zeiden ze: 'Je bent gek! Tegen de tijd dat je het geld terug krijgt, zijn wij allang dood!"

Drie procent rente
Maar ook haar man vond het belangrijk genoeg en kocht voor ieder van zijn kinderen een certificaat. En dat betaalt zich nu, vijf jaar later, uit. Een voor een krijgen de wijkbewoners hun ingelegde geld terug. En dan hebben ze ook nog ieder jaar 3 procent rente gekregen over het ingelegde geld. "Drie procent", zegt Bernadette, "Kom daar eens om bij de bank!"

Maar het allerbelangrijkst is dat ze nu een bloeiend wijkcentrum hebben. Er wordt bijvoorbeeld geschilderd, gebiljart, gevolksdanst en iedere dinsdag kan de wijk aanschuiven voor een gezonde maaltijd. En dat kan allemaal volledig gerund door vrijwilligers. Burgerparticipatie zoals de overheid het graag ziet.

Koekje en een serenade
De gemeente is inmiddels apetrots op de inwoners. "Ja, we worden nu te pas en te onpas genoemd als voorbeeld", zegt voorzitter Lisette Sweep van de coöperatie van het buurthuis. En er is ook interesse vanuit andere buurthuizen. "De scouting heeft ons model ook gebruikt voor hun gebouw in het Spoorpark. Maar zij hebben certificaten van 1000 euro gedaan. Dat vonden wij een te groot bedrag, dus wij hebben het bij 100 euro per certificaat gehouden."

De deelnemers van de wandelclub zijn blij dat het buurthuis er nog is. Na een gezonde winterwandeling strijken ze er iedere week neer voor een kop koffie. Riet is een van de lopers die uitpuffen bij een bakkie. Ze is bijna jarig en krijgt daarom, behalve een extra lekker koekje, een serenade van haar mede-wijkbewoners: "Hoera! Hoera! Hoera!"