Een burgerhulpverlener is vergelijkbaar met een bedrijfshulpverlener (BHV'er), maar komt in actie als er een noodgeval is in zijn woonomgeving.

In die paar jaar dat Pim burgerhulpverlener is, ontving hij twee keer eerder een reanimatie-oproep. Beide keren kon hij niet. Toen de oproep voor zijn vader Theo binnenkwam, lag hij op bed voetbal te kijken. Hij herkende het adres van zijn ouders meteen en sprong hals over kop op de fiets. "Mijn ouders wonen maar een straat verderop. Ik heb niet eens de tijd genomen om me aan te kleden. Ik droeg alleen een sportbroek en liep op blote voeten."

Huis vol burgerhulpverleners
Pims moeder was verbaasd toen hij op de stoep stond. Hij was de eerste burgerhulpverlener die aankwam. Hij begon meteen met reanimeren en kort daarna druppelden er steeds meer hulpverleners binnen, bijna allemaal bekenden uit het dorp. Een van hen had een AED bij zich. "Een paar jaar geleden heeft de gemeente een gratis cursus aangeboden'', vertelt Pim. ''Daarom zijn er in een dorp met maar 1200 inwoners toch een stuk of zeventig burgerhulpverleners."

Nadat Pim net de eerste schokken had gegeven, kwam de politie binnen. Zij namen het over. Bij de derde schok kwam de hartslag terug. Dat was nog voordat de ambulance arriveerde.

Coma
In het ziekenhuis bleek dat Theo’s kransslagaders grotendeels verstopt zaten. Dat veroorzaakte de hartstilstand. Dat had niemand zien aankomen. "Mijn vader is nooit hartpatiënt geweest. Hij heeft kort daarvoor zelfs nog de Nijmeegse Vierdaagse uitgelopen." In het ziekenhuis werd Theo gedotterd en hij heeft daarna drie dagen in coma gelegen.

Inmiddels is Theo weer aan het werk. Hij is, net als Pim, timmerman van beroep. Het voorval heeft veel impact gehad op beide mannen. Theo had soms gewild dat iemand anders hem had gereanimeerd in plaats van zijn eigen zoon. Maar voor Pim had het niet anders moeten lopen.