In een hoekje van kringloopwinkel Re-Use staan vier naaimachines. Bij het raam, zodat de coupeuses goed licht hebben. Het initiatief is van Eric Rentmeester en zijn vrouw Karin. Ze kwamen in contact met vrijwilligers van het asielzoekerscentrum in het dorp: "Ze willen zich nuttig maken voor de maatschappij. Een van hen gaf aan dat ze ervaring had als naaister. En er zijn meer mensen op het asielzoekerscentrum die ervaring hebben met de naaimachine."

Oma
Zo iemand is Parwin: "Ik heb het zelf in Afghanistan geleerd van mijn oma. Ik zat naast haar en zag hoe het moest. Ik vind het leuk om hier te helpen. Gewoon werken mag niet, ik mag alleen vrijwilligerswerk doen. En dus repareer ik hier rokken en broeken. En vandaag maken we vlaggen."

Eric en Karin Rentmeester kwamen in contact met ondernemers die bereid waren naaimachines te doneren. En zo is het project begin dit jaar begonnen: "Ze zijn bezig, ze kunnen hun Nederlands oefenen. En ze zijn weg uit de sleur van het azc, ze kunnen even hun gedachten verzetten."

En dat is voor Parwin ook nodig: "Ik zit in een moeilijke situatie. Ik ben nu vijf jaar in Nederland, met mijn man en vijf kinderen. Ik kan niet terug naar Afghanistan en wacht op het oordeel van de IND. Mijn kinderen vragen me vaak: wat is onze toekomst? Waarom hebben we geen eigen huis, een eigen kamer?"

Verdriet
Eric vertelt: "Die mensen hebben zoveel aan hun hoofd. Je ziet ook het verdriet. Ze komen met allerlei spannende verhalen, geen leuke verhalen. Even met iets anders bezig zijn, even je zinnen verzetten, dat doet veel."

Het naai- en verstelatelier is trouwens geen concurrentie voor de commerciële naaiateliers, benadrukt Eric: "We werken alleen voor minima die het anders niet kunnen betalen."