Voor de elfde keer kwamen de carnavalsgezagsdragers samen voor de traditionele sleuteldragersborrel. Een gezellige, kleurrijk feestje waar de ene veer nog hoger was dan de andere. Maar dit keer hadden ze ook serieuze plannen: carnaval moet op de Internationale Immaterieel Erfgoedlijst van Unesco komen te staan.

Initiatiefnemer was Prins Mienus XIV van Kaaiendonk, ofwel Oosterhout. Hij liet commissaris Wim van de Donk zijn oorkonde ondertekenen.

"Carnaval maakt al eeuwen deel uit van onze cultuur. Dankzij de diversiteit van dit feest voelt vrijwel iedereen zich vrolijk en gelukkig. Door deze diversiteit vast te leggen en breed uit te dragen, voelen meer Nederlanders zich welkom om van carnaval te genieten", zegt Prins Mienus XIV. "Daarom moet carnaval door UNESCO tot immaterieel cultureel erfgoed worden uitgeroepen."

Handtekeningen zetten op elkaars rug
De oproep van de prins van Kaaiendonk werd met groot enthousiasme ontvangen. Direct na zijn presentatie werden de pennen erbij gepakt en zetten de prinsen hun handtekening ook op een eigen oorkonde. Dat op sommige oorkondes wat druppels bier terechtkwamen, mocht de pret niet drukken.

Prins Mienus XIV: “In Brabant, Limburg en vele steden en dorpen daarbuiten verlangen mensen het hele jaar door naar dit feest. Het is met al zijn rituelen en tradities deel geworden van wie we zijn. Het is ons erfgoed dat we van generatie op generatie doorgeven. Een feest dat actueel blijft dankzij de enorme diversiteit van de activiteiten. Carnaval past zich steeds weer aan, waardoor het voor jong én oud leuk blijft."

Geen kansloze missie
De oproep van de carnavalsprinsen is niet kansloos. Vorige maand werd bekend dat cultuurminister Ingrid van Engelshoven het Rotterdamse Zomercarnaval nomineert voor een plek op de erfgoedlijst van Unesco. Dat geldt ook voor de corsocultuur.

De erfgoedlijst moet ook de waardering voor immaterieel erfgoed te bevorderen. Om op de internationale UNESCO-lijst te komen, moet het erfgoed stevig draagvlak hebben binnen een gemeenschap, die zich expliciet achter de voordracht schaart. Ook moet het met zijn tijd meegaan om levend te blijven.