Ze kan zich het gevoel van veel Nederlanders goed voorstellen: “Twee weken geleden stonden wij waar jullie nu staan. Ik heb het eerst ook weggelachen. Je krijgt een licht griepje, dachten we. Dat valt allemaal wel mee. Maar dat is echt niet zo.”

Ziekenwagens rijden af en aan
Inmiddels is heel Italië op slot. Bergamo, waar Susanne woont, heeft het zwaar te verduren. “Ik sprak gisteren nog een vriendin die in het ziekenhuis hier werkt. Ze kunnen de hoeveelheid patiënten niet meer aan. Ze moeten keuzes maken: wie ze kunnen helpen en wie ze moeten laten sterven.”

Dat klinkt hard, maar zo is de situatie, zegt Susanne. “Er zijn niet genoeg bedden, er is niet genoeg apparatuur voor beademing. En dit virus trekt naar je longen, dus veel patiënten moeten aan de beademing. Er rijden de hele dag ziekenwagens af en aan. Oudere mensen worden niet eens meer opgehaald. Het is echt een absurde situatie.”

Een situatie waar ze zich een paar weken geleden nog helemaal niets bij voor had kunnen stellen. “Het is echt onwerkelijk.” Susanne werkt zelf op het vliegveld van Bergamo, maar zit inmiddels thuis. “We worden allemaal verplicht om vakantiedagen op te nemen. Omdat er zoveel minder vluchten gaan nu.” Haar man heeft een bloemenzaak. Hij wil het liefst nog zoveel mogelijk verkopen, zodat hij daarna ook thuis kan blijven.

Rijen voor de supermarkt
Veel winkels zijn al dicht, sommige zijn nog open. Susanne zelf heeft al heel wat ‘gehamsterd’. “Er staan lange rijen voor de supermarkt. Er mag dan pas iemand in, als er ook weer iemand naar buiten is gekomen.”

Inwoners van Bergamo hebben te horen gekregen dat ze hun sociale contacten zoveel mogelijk stil moeten leggen. “We mogen het dorp niet meer zomaar uit. Dan heb je een formulier nodig waarop staat dat het nodig is dat je bijvoorbeeld naar je werk gaat. Mensen worden ook gecontroleerd of ze zo’n formulier wel bij zich hebben.” Het klinkt surrealistisch, maar het is nodig, vindt Susanne. “Het is echt een beangstigende situatie.”

Videolessen
Haar zoon en dochter van achttien en veertien zitten al sinds vorige maand thuis. Ze krijgen videolessen van school. Al loopt dat nog niet overal helemaal soepel. “Ze lopen wel wat achter, ja. Maar dat is nu niet het belangrijkste. Mijn zoon moet dit jaar zijn diploma halen. Hij wil volgend jaar gaan studeren aan de Universiteit van Amsterdam.”

In Nederland hoeven we het niet zo ver te laten komen als in Italië, denkt Susanne. “Maar dan moet er wel wat gebeuren. Ik vind het zo gek dat Rutte niet verder komt dan alleen ‘geen handen meer schudden’. Ik vond het lachwekkend. Hier in Italië gingen na een paar dagen al de scholen dicht. En bij jullie draait alles nog gewoon door. Alsof jullie niet beseffen hoe ernstig het is.”

Blijf thuis
Dat er in Brabant wordt opgeroepen vooral thuis te werken als dat kan, is volgens Susanne een aardig begin. Toch gaat het haar eigenlijk nog niet ver genoeg. Haar familie in Nederland probeert ze ervan te overtuigen vooral thuis te blijven. “Mijn moeder in Waalwijk wilde op visite bij een vriendin in het ziekenhuis in Den Bosch. Doe maar niet, heb ik tegen haar gezegd.”

Het is niet haar bedoeling om paniek te zaaien, benadrukt Susanne. “Ik wil niemand bang maken, maar ik wil wel mensen wakker schudden. Dit is geen gewoon griepje.”

LEES OOK: Susanne woont in Italië en begrijpt niet dat in Nederland de scholen nog open zijn