De 21-jarige hockeyster maakte een paar jaar geleden de overstap van HC Den Bosch naar het universiteitsteam van Winston-Salem. De combinatie studeren en hockeyen was voor haar perfect. Ze noemt de overstap haar beste keuze in haar leven. Toch verliet ze Amerika deze week voor eigen land.

“Eigenlijk was dat niet de bedoeling. Ik wilde gewoon op de campus blijven. Dat kon ook. Maar woensdag kwam het bericht dat andere universiteiten gingen sluiten. En ineens waren dat er 130 in heel het land. Toen dacht ik: waar komt dat vandaan? We wisten van het virus, maar niet dat het zo heftig was. Daarna gingen er ook universiteiten in de regio dicht. Tegen de studenten die al weg waren werd ook gezegd: kom niet terug. Dat was wel een beetje scary.”

Voor Van Hoof, die studeert aan de Wake Forest University, was er op dat moment nog niet veel aan de hand. “Al werd de situatie wel elke twee uur – en zeker met de dag – heftiger. Op zondag stond ik op het veld te hockeyen. Je mocht nog wel alleen naar buiten. Toen werd ik ineens van het veld gehaald door de beveiliging."

"Op hetzelfde moment belden mijn ouders. Dat was toen in Nederland bekend werd dat de horeca moest sluiten. Mijn ouders werken in de horeca. Ze lieten toen ook weten dat ze me het liefst dichtbij wilden hebben. ‘God weet wat er gaat gebeuren, straks gaan de grenzen dicht’, zeiden ze. Ik heb toen een vlucht geboekt en ben hierheen gekomen.”

Vol vliegtuig
Gek was het wel. Van het hockeyveld geplukt worden omdat je daar niet alleen mag sporten, naar een volledig gevuld vliegtuig. “Waar ik vertrok was niemand. Maar bij mijn tussenstop in Newark leek het net of er niets aan de hand was. Er waren op die luchthaven heel veel mensen, het was hartstikke druk.”

Dat kwam ook door de vele mensen die vanuit andere locaties naar die luchthaven kwamen. “Er zat een stelletje achter mij, die moesten via via naar Newark om uiteindelijk naar Amsterdam te vliegen.”

Het is niet dat Van Hoof per se een gat in de lucht sprong toen ze weer thuis was. “Ik ben 21, kan prima voor mezelf zorgen. Maar mijn ouders wilden me graag dichtbij hebben. Het is ook wel fijn om in de buurt van mijn familie te zijn. Je weet niet wat er gaat gebeuren, dan is de gedachte om daar alleen te zijn niet fijn”, geeft Van Hoof toe. Maar als het even kan, vliegt ze terug. “Ja, zo snel mogelijk. Als het safe is, ga ik weer naar Amerika.”

Van echt trainen naar rondje lopen
Normaal traint Van Hoof met haar hockeyteam elke dag, drie keer in de week zelfs twee keer. Nu is dat wel anders. “We zijn streng met de maatregelen, die volgen we goed op. Ik ga wel een rondje hardlopen, maar verder ben ik vooral aan het studeren. De universiteit is eergisteren weer begonnen, dus daar ben ik druk mee.”

De voormalig jeugdinternational baalt flink van het feit dat sporten met de ploeg er voorlopig niet in zit. “Natuurlijk is dit beter voor iedereen, gezondheid staat voorop. Maar sportief bekeken is het echt jammer. We waren goed begonnen, waren aan het bouwen. Nu duurt het 4,5 maand voor een nieuw seizoen begint.”

Minder sporten en de focus op studie, maar wel in de buurt van haar eigen familie. Wat dat betreft heeft Van Hoof het nog niet zo slecht, ze weet dat het ook anders kan zijn. “Er zitten heel veel internationale studenten op de universiteit. Veel zijn weg van de campus. Maar een teamgenoot uit Spanje is daar nog. Voor haar is het nu niet slim om naar huis te gaan. Haar familie geeft juist aan om weg te blijven, omdat het in Spanje zo erg is. Hopelijk is het allemaal snel voorbij.”

Lees alles over het coronavirus op onze speciale themapagina.