“Het begon weer te kriebelen.” In een crisis als deze, kan de mbo-docent nauwelijks stilzitten. Hij twijfelde geen moment toen de ambulanceservice in Halsteren hem drie weken geleden om hulp vroeg. “Als het kan, dan moet je je gewoon inzetten.”

De coronacrisis gooide het leven van de mbo-docent flink om. Zo verruilde hij zijn klaslokaal bij onderwijsinstelling Curio in Roosendaal noodgedwongen voor een webcam op de keukentafel. En nu komt het dus voor, dat hij na lestijd coronapatiënten vervoert. “Dat is een stuk heftiger dan lesgeven.”

Emotioneel zwaar
De verpleegkundige houdt coronapatiënten in de gaten, tijdens een rit van het ene ziekenhuis naar het andere. Zo blijft er ruimte in de Brabantse vestigingen. Het gaat om stabiele patiënten, de spoedritjes zijn voor de wat meer ervaren ambulancebroeders.

“Het werk is emotioneel zwaar. Het gaat vaak om wat oudere patiënten, die ineens naar een ander ziekenhuis moeten. Dat maakt ze angstig. Bovendien ben je helemaal ingepakt, wat het communiceren lastiger maakt.”

Het werk op de ambulance is redelijk nieuw voor Omar. Al eerder werkte hij kort op de ambulance, maar dit waren heel andere ritjes. Afgelopen zomer haalde hij gewonde Nederlanders op van hun vakantiebestemming. “Dan vervoer je bijvoorbeeld iemand met een gebroken been. Vaak klets je dan over leuke dingen en maak je grappen. Dat is nu wel anders.”

Levendiger
Ondanks zijn drukke bestaan, weet hij de twee banen aardig te combineren. “De leerlingen vinden het heel leuk om mijn verhalen te horen. Sommige dromen ervan om op de ambulance te werken.”, weet de docent. “Het maakt de lessen levendiger.”

Zo maakte hij al een uitlegvideo vanuit de ambulance. En de rekensommen in de les gaan nu over het gebruik van perslucht. “Als het combineren echt te zwaar wordt, heb ik altijd nog collega’s die een les over kunnen nemen. Zo zijn ze!”, glundert hij.

Dit filmpje maakt hij voor zijn leerlingen vanuit de ambulance.