Anky van Grunsven uit Erp is zoals gewoonlijk druk in de weer met haar paarden. "Ik prijs me wel gelukkig dat we buiten kunnen zijn en door kunnen. De kinderen missen hun sociale contacten, maar kunnen wel aan de gang blijven met het rijden." Haar kinderen Yannick (15) en Ava Eden (13) volgen digitaal les en gaan daarna aan de gang met hun eigen paarden. Doordat ze eerder klaar zijn met school hebben ze daar langer de tijd voor.

"Het is wat minder haastig allemaal. Normaal komen ze laat uit school en moet iemand ze helpen met op- en afzadelen, nu kunnen ze alles zelf doen." De paarden moeten er toch uit en dus ze kunnen doorsporten, maar aan motivatie ontbreekt het soms. "Daar heeft mijn zoon soms last van. Er zijn geen wedstrijden op het moment en daar willen ze echt naartoe trainen."

Van Grunsven wil niet te extreem in de gaten houden wat ze doen en de kinderen ook de ruimte geven. Ze vind het belangrijk dat iedereen lekker in zijn vel zit nu ze school, vrienden en de wedstrijden missen. "Het is niet altijd rozengeur en maneschijn", lacht ze. "Af en toe hebben ze toch pubergedrag."

Van aanvoerder naar meester
Basketballer Stefan Wessels ontpopte zich tot docent van zijn kinderen Sara (7) en Isabel (4). De aanvoerder van Heroes Den Bosch is een meester met sportmentaliteit. “Ik vind het lesgeven ook wel een uitdaging, zo zie ik het echt.”

Van maandag tot donderdag werkt zijn vrouw thuis op zolder en is het zijn beurt om de woonkamer om te toveren tot klaslokaal. Het eerste lesblok begint rond negen uur, maar voor het zover is doet de familie aan ochtendgymnastiek. “Dat is inmiddels een danscompetitie geworden. We dansen dan een kwartiertje voor de tv.”

Als de spieren warm zijn volgen lesblokken met rekenen, spelling en lezen. Dat blijkt zonder enige ervaring inderdaad een uitdaging. “Ik merk dat je moet zoeken hoe je de stof het beste uit kunt leggen aan ze.” En dan zitten er ook nog eens twee dochters aan tafel, die allebei iets anders moeten doen. Wessels merkt wel op dat hij het nog lang zo slecht niet heeft. “Als ik het vergelijk met andere vaders die ondertussen hun eigen werk thuis doen, heb ik het geluk dat ik nu in principe niks kan. Ik heb alle tijd en aandacht voor die meiden.”

Voor Sara en Isabel is het vooral een grote omslag. “In het begin waren ze enthousiast, maar op een gegeven moment merk je dat het minder wordt.” Vooral als ze niet buiten kunnen spelen omdat iemand verkouden is, is het soms lastig. “Er zijn wel momenten dat je ze achter het behang zou willen plakken, gelukkig is dat maar sporadisch”, lacht hij.

Slechte verliezers
Ook Raoul Ehren, coach van dames 1 HC Den Bosch, geeft zijn dochters Lisa (10), Roos (8) en Noor (3) thuis les. "Lesgeven zit wel een beetje in me als trainer, ik vind het leuk om te doen."

Door de crisis heeft hij nu vooral meer tijd om spelletjes met zijn meiden te spelen en de appel lijkt niet ver van de boom te vallen. "Als ik vroeger een spelletje deed en ik ging verliezen haalden we het einde van het spel niet, dat zie ik bij mijn middelste dochter terug. Ze kunnen eigenlijk alle drie niet goed tegen hun verlies." Het dobbelspel Perudo is favoriet, de jongste speelt het liefste het kaarstpel UNO.

De spelletjes verlopen dus niet altijd vlekkeloos. "Dan vinden ze dat er iets vals is gegaan, of dat er te enthousiast gejuicht wordt als iemand wint." De jongste krijgt nog wel eens hulp, maar de kinderen expres laten winnen zit er niet. "Daar leren ze dan weer van." Het klinkt misschien verschrikkelijk, de Bossche coach vind het vooral heel gezellig. "Je wordt nog closer met je gezin."