Het feit dat nabestaanden niet afscheid kunnen nemen zoals ze zouden willen, heeft grote impact op ze, zegt Van Houtum: "Nu zullen ze, als ze aan deze uitvaart terugdenken, denken aan alle beperkingen. Dan kun je later wel een grote herdenkingsdienst houden, maar da's toch anders. Dat is niet hetzelfde als nu, op dit moment."

Maar ook op de uitvaartondernemer zelf heeft deze tijd veel impact. Door de coronacrisis is het toch al druk. En alle extra maatregelen maken het dubbel lastig: “Het is vreselijk. Het past totaal niet bij ons. Ik lig er wakker van. Want je bent zo beperkt in wat je kunt. Je wilt van alles en je kunt het niet."

Het is zo menselijk: troost geven als iemand verdriet heeft. Dat ze dat nu niet mag, maakt haar vak als uitvaartondernemer extra moeilijk, zegt Monique: "Als iemand in tranen uitbarst, sla ik er normaal gesproken even een arm omheen. Maar dat mag nu niet."

Frustrerend
De uitvaart van Pierre van Antwerpen was extra persoonlijk, omdat Monique hem zelf goed kende: "Dan ben je helemaal geneigd om iemand even bij je te trekken. Dat dat niet kan, is frustrerend."

Sinds de coronacrisis is er veel aandacht voor verplegend personeel. Maar ook de uitvaartbranche krijgt ervan langs, vindt Van Houtum: "Daar is, vind ik eerlijk gezegd, niet genoeg waardering voor. Ook wij staan in de vuurlinie. Er zijn collega's die twintig uur op een dag aan het werk zijn. Soms werk ik 16 dagen achter elkaar. Dat is heftig. Iedereen voelt dat. En dat je niet kunt geven wat je wilt geven, maakt het extra zwaar."

Toch blijft ze op de been: "Dat is de liefde voor het vak, de liefde voor de mensen. Iedereen verdient een mooi afscheid. Voor de mensen die daarvoor zorgen, mag er ook best een beetje aandacht zijn."