De wagen stond halverwege oktober op de oprit van hun oma. Toen Kenneth 's ochtends de wagen wilde schoonmaken, was hij weg. "Toen ik zag dat de sleutels binnen nog aan het rek hingen, wist ik dat het foute boel was", vertelde hij toen. Broer en zus begonnen een Facebook-actie om de wagen op te sporen, maar dat leidde niet tot de vondst.

Kapotte frietpan
Eind januari kwam er onverwacht een telefoontje van het bedrijf dat de frietpannen in de wagen had gemaakt. De eigenaar daarvan had op zijn beurt een belletje uit Berlijn gekregen. Dat er een frietpan kapot was en of hij dat kon maken. "Hij heeft toen foto's gevraagd", vertelt Daisy. "Aan de hand daarvan herkende ik de kar. Het was die van ons."

Eind goed, al goed zou je denken. Maar dat klopt niet helemaal. Dit speelde zich namelijk eind januari al af en Daisy en Kenneth hebben de wagen nog steeds niet terug. "Hoe dat kan? Wist ik het maar", verzucht Daisy. "De Duitse justitie weet dat ie van ons is, we hebben veel contact met hen gehad, maar nu nemen ze zelfs de telefoon niet meer op. Laten we corona maar de schuld geven... Maar ik heb er een hard hoofd in dat we de kar nog terugkrijgen."

Duidelijk herkenbaar
De wagen zou nu een Pools kenteken hebben en de serienummers zijn veranderd. De stickers van Snackmobiel-Vlijmen zijn eraf gehaald, maar hij was toch duidelijk herkenbaar voor de rechtmatige eigenaren. Het is niet duidelijk of degene die de kar in Berlijn in gebruik heeft, die heeft gestolen of van de dief heeft gekocht. Maar Daisy en Kenneth zouden hem wel graag terug willen.

Ondertussen heeft het duo ook veel last van de coronacrisis. Er zijn geen evenementen meer waar ze normaal gesproken met één van hun karren staan. Ze hebben nu nog hun vaste staanplaats, maar het begin van het seizoen ziet er niet rooskleurig uit.

"Het is er één van de lange adem", vreest Daisy. "We hebben net het geld van de verzekering gekregen, maar de kar terugkrijgen, dat zou het mooiste zijn. We zien het wel..."