"Mensen vinden het leuk om te zien hoe het gaat in het ziekenhuis. Je geeft een inkijkje in de werkzaamheden en hoe het eraan toe gaat tijdens zo'n dienst".

Gewoon gaan opnemen
Het St. Anna Ziekenhuis vroeg Suzanne of ze een vlog wilde opnemen tijdens haar nachtdienst. "Dat vond ik prima", vertelt ze. "Maar ik dacht wel, wat kan ik laten zien dan? Wat is interessant? Maar ik ben gewoon gaan opnemen. Ze kijken maar wat ze ermee doen, haha. Het was goed te doen. Zowel het vlog als de nachtdienst."

Want zo'n nachtdienst is natuurlijk andere koek dan sportarts zijn. "Ik heb het wel allemaal gehad in mijn opleiding hoor. Je doorloopt hetzelfde als andere artsen. Dus het was niet nieuw voor me, maar ook geen dagelijkse kost. Het was even schakelen". En dan nog wel in de nacht.

In het vlog is het net alsof ze de enige is in het ziekenhuis. "Nou dat is ook wel een beetje zo. Het is bijna uitgestorven 's nachts. Op de spoedeisende hulp zijn nog twee artsen en er zijn wel wat verpleegkundigen, maar het is er echt muisstil."

Gebroken dag
Na de nachtdienst volgde in dit geval de gewone dienst als sportarts. "Ik had om tien uur een conference call staan en ook om twaalf uur had ik nog iets. Maar het ging wel, al was het een beetje een gebroken dag."

Heel vaak hoeft ze de nachtdienst niet te draaien. Alle sportartsen zitten in een pool en eens in de acht dagen moet er één van hen een nachtdienst draaien. "Dat komt neer op één dienst per 24 dagen", telt Suzanne voor. "Goed te doen dus."

De reactie verrasten haar een beetje. "Ik vond zelf dat ik niet veel bijzonders kon laten zien, maar daar dachten veel mensen toch anders over. Zo'n inkijkje vinden mensen dus toch wel leuk."