Beks werkt al 23 jaar in de ouderenzorg en is bestuurder van een organisatie waar zo’n 1200 kwetsbare verpleeghuisbewoners wonen. Als bestuurder snapt ze maar al te goed waarom het besluit is genomen om geen bezoek meer binnen te laten. Maar op persoonlijk vlak raakt het haar. Ze schreef een verhaal op Facebook over het dilemma dat in een paar dagen tijd duizenden keren werd geliket en gedeeld.

De bestuurder hoopt daarom dat er snel weer bezoek welkom is in de verzorgingstehuizen en dat daarmee de keuze ook bij bewoners en hun families komt te liggen. “Ik respecteer het ook als familie zegt dat ze hun familielid geen extra risico willen laten lopen. Maar mensen die het andersom willen, hebben nu geen keuze. Die keuze moet er ook zijn”, zegt ze.

Mogelijk in de praktijk
Het zou volgens haar in de praktijk best mogelijk zijn om bezoek binnen te laten voor bewoners die dat graag willen. “We moeten dan naar maatwerk gaan. Bijvoorbeeld kijken naar een beperkt aantal bezoekers per dag, een bepaalde looproute of een speciale ruimte. Als de mogelijkheid er komt, zijn wij creatief genoeg om dat te verwezenlijken. Het zou mij persoonlijk erg dierbaar zijn als we dat op korte termijn zouden kunnen doen. Waarbij ik natuurlijk ook besef dat we de veiligheid van de medewerkers te allen tijden moeten beschermen.”

Volgens Beks is het niet willen van levensverlenging nog altijd een taboe en kunnen we daarom iets leren van deze crisis. "Mensen vinden het moeilijk om het daarover te hebben. Ik denk dat het goed is dat we dat geluid laten horen. Ik heb het taboe niet willen doorbreken, ik heb het tegengeluid willen laten horen met het effect dat je daarmee het taboe hopelijk doorbreekt. Laten we ervan leren dat de kwaliteit van leven boven de tijd van leven gaat.”

Veel reacties van herkenning
Tussen de honderden reacties op haar verhaal, staan talloze mensen die zich enorm herkennen in het dilemma dat ze beschrijft. "Mijn man zit nu vier weken moederziel alleen in z'n kamer. Wat blijft er van hem over. Voor ons allebei een verdrietige toestand", zegt Jos. Angelique schrijft: "Mijn oma is 92 en begrijpt het niet. Ze zit moederziel alleen, dat doet pijn. Het zijn misschien sowieso haar laatste maanden/jaren en dan dit."

Hannie zegt: "Mijn dementerende moeder kan nauwelijks praten. De zorg is superlief, ze is in goede handen. Maar, wat de oudjes liever hebben in zo'n instelling, is een naaste die de hand vasthoudt, een arm om de schouders en samen een beker thee drinken. Wat ze wel kon zeggen tijdens het Skypegesprek: 'Ik ben liever dood dan dat ik jullie moet missen', dat zegt een hoop."

Lees alles over het coronavirus in ons liveblog en op onze speciale themapagina.

LEES OOK:

Lea (49) herstelt na een wekenlange coronacoma: 'Wereld is compleet veranderd'

Kijk vanavond live naar persconferentie over aanpassing coronamaatregelen

Scholen hopen op deeltijdlessen, maar niet alle leraren zijn er blij mee