"Het is week 5 dat ik met coronapatiënten op de intensive care werk. Het voelt veel langer aan en ook al lijkt het iets beter te gaan: we zijn er echt nog niet van af. Telkens weer zo'n pak aan, die snoetjes op. Dat komt langzaamaan mijn keel uit.

Minder druk
We merken dat het minder druk en hectisch is dan weken geleden. Mensen die hier toen de ene dag nog lagen, waren de volgende dienst vaak overgeplaatst of overleden. Nu kabbelt het een beetje voort. Gelukkig maar.

Ook de toestand van de patiënten zelf lijkt wat te stabiliseren. Waar eerst de helft van de mensen op hun buik aan de beademing lag, was dat er deze week op mijn afdeling nog maar een. Sommigen gaan nu het revalidatietraject op de intensive care in.

Veel mensen hebben helemaal niet de kracht om in een keer helemaal van de beademing af te gaan. Daarvoor zijn ze te verzwakt. Op de operatiekamer krijgen ze een buisje in de hals, een canule. Zo kunnen we het toedienen van zuurstof verminderen. Eerst een halfuurtje zonder beademing, drie keer twee uur, later een dagdeel. Dit breiden we stap voor stap uit tot iemand 24 uur zonder beademing kan. Via de canule kunnen ze in de tussenliggende periode zelfstandig ademen. Ze zijn dan wakker.

Laatst lag een patiënt zelfs te FaceTimen met familie, ook al kon die zelf niet praten. De canule zit vast aan een ballon, die de stembanden afsluit. Met letterborden en emotieplaatjes communiceren ze.

Leeg ziekenhuis
Doordat de instroom van coronapatiënten nu minder hoog is, wordt reguliere zorg ook in ons ziekenhuis weer opgepakt. Dat is fijn: er is weer leven in het ziekenhuis. De laatste tijd was het zo raar: in een leeg ziekenhuis rondlopen met alleen maar personeel… Dat hoort niet zo te zijn.

Na vijf weken werken op de corona intensive care, valt het qua moeheid eigenlijk wel mee. Ik draai extra diensten als het even kan. Wel kijk ik iets meer uit naar mijn vrije dagen. Deze week is het meivakantie. Of ja, vakantie... Met onze twee kinderen kunnen mijn man en ik nu niet heel veel leuke dingen doen. Alles is dicht.

Wekker
Dan maar lekker in de tuin hangen en het huis verbouwen. Een week de wekker niet hoeven zetten. Even niet dat warme pak aan, geen snoetje op. En ook: even geen coronanieuws. "

Omroep Brabant blijft Karin volgen. Dit is het zesde deel van een terugkerende rubriek.

LEES OOK:

Deel 1: Verpleegkundige Karin in coronadagboek: 'Ik wil ze zo graag met meer familie afscheid laten nemen'

Deel 2: Karins coronadagboek: 'De nood was hoog, om half vijf 's ochtends werd de eerste patiënt opgehaald'

Deel 3: Verpleegkundige Karin in coronadagboek: 'Ik hoop dat ik ook een keer een patiënt mag uitzwaaien'

Deel 4: Karins coronadagboek: 'Yes! Eindelijk iemand uitzwaaien, maar toen kwam de volgende er al weer aan'

Deel 5: Verpleegkundige Karin in coronadagboek: ‘We zetten de favoriete muziek van patiënten in coma op’