Susannes coronadagboek: ‘Stiekem met de verpleegsters naar buiten glippen’
De man met niet-aangeboren hersenletsel, probeert bijna elke dag buiten te komen. Dat gaat niet zomaar, want de deuren gaan niet automatisch open. “Dus loopt hij een groep verpleegsters achterna. Dan zegt hij bijvoorbeeld dat hij een sigaretje gaat roken. Het is hem al wel eens gelukt”, weet Susanne.
Ontsnappingspoging
“Natuurlijk kennen we hem inmiddels, maar ons verpleeghuis is best groot. In het begin werkte het smoesje nog wel, maar dan kwam hij nooit ver”, vervolgt Susanne. Na een ‘ontsnappingspoging’ probeert ze hem de regels weer uit te leggen. “Dan gaat misschien een dag goed, maar daarna is hij het weer vergeten.”
Je beperkt iemand echt in zijn vrijheid.
Het geeft maar aan hoe moeilijk het is om deze kwetsbare bewoners de regels uit te leggen. Vaak volgen ze het nieuws niet of ze zijn simpelweg niet in staat om de regels te begrijpen. “Het is heel moeilijk dat ik die keuze steeds voor hen moet maken. Je beperkt iemand echt in zijn vrijheid. Dat is echt een opoffering voor ze.”
Gebombardeerd
Naast het bezoek, is ook het ‘dagelijkse ommetje’ of een bezoekje aan de buurtsuper weggevallen. En dus wordt Susanne gebombardeerd met de waarom-vraag. “Het is uitleggen, uitleggen en nog eens uitleggen”, weet de verpleegster. “Als je op hun kamer komt, gaat het gesprek al snel over de regels. Dan probeer ik maar snel over iets leuks te praten.”
Ze zegt dat ze het niet erg vindt als ze corona krijgt.
Risico
“Ook is het lastig om te verdedigen dat ik na werktijd wel naar buiten mag”, merkt ze. “Waarom zij dan niet?” Bovendien verzorgt Susanne een 96-jarige vrouw, die best wat risico wil nemen in ruil voor soepelere regels. “Ze zegt dat ze het niet erg vindt als ze corona krijgt. Kwaliteit boven kwantiteit. Dan is het lastig om uit te leggen dat het moet, om ook de rest van de bewoners te beschermen.”
Het is nog altijd onduidelijk wanneer bewoners van verpleeghuizen weer naar buiten mogen of bezoek kunnen krijgen. “Ze kunnen in ieder geval niet wachten. Ik hoop dat het niet al te lang meer duurt.”
Omroep Brabant blijft Susanne volgen. Dit is het derde deel van een terugkerende rubriek.
Deel 1: Pijnlijk om steeds te zeggen dat bezoek niet mag
Deel 2: Elke keer als iemand beter wordt, voelt dat als een keerpunt
