Karin vertelt op verzoek van Omroep Brabant over haar werk bij het Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis in Tilburg.

"Ondanks mijn vakantie werkte ik zaterdag nog een extra dienst in het ziekenhuis. Die shifts opvullen blijft hard nodig om alle extra bedden op de intensive care open te houden. Die ligt nog behoorlijk vol. Eenmaal thuis plofte ik neer op de bank en zag ik foto's en filmpjes van drukke winkelstraten. Op sommige plekken riepen agenten mensen via megafoons op naar huis te gaan."

Wankel evenwicht
Deze beelden roepen boosheid en onbegrip bij haar op. "Waar is iedereen mee bezig? Hoewel het langzaam de goede kant op gaat, is corona écht nog niet voorbij. Bij een nieuw piekje is het niet ondenkbaar dat we tóch weer coronapatiënten moeten overplaatsen naar ziekenhuizen buiten Brabant. De reguliere zorg weer oppakken is heel moeilijk. We hebben te maken met een wankel evenwicht. Als je dat weet, wil je zo'n tweede coronagolf nu écht niet hebben."

Karin: "De mensen die zich in drukke winkelstraten begeven, zou ik zo graag eens de intensive care willen laten zien. Dan zien ze hoe druk het er nog is, dat er maar heel weinig vrije bedden zijn, dat coronapatiënten in een snel tempo van gezond naar superziek kunnen gaan. Het ene moment ligt een patiënt nog te appen en het andere moment ligt die aan de beademing. Patiënten vragen zich angstig af: word ik nog wakker? Kan ik ooit nog werken? En dan heb je ook de angst bij hun geliefden: kan ik ooit nog zijn of haar hand vasthouden?"

"Degenen die op de intensive care belanden, komen er niet goed van af. Als ze al thuiskomen, gaan ze een lange herstelperiode tegemoet en is het maar de vraag of ze ooit de oude worden."

Risico
"Begrijp me niet verkeerd: we moeten niet alleen naar de negatieve coronaverhalen kijken. Lang niet iedereen belandt op de intensive care of wordt ernstig ziek. Maar door nu de drukte op te zoeken, vergroot je het risico dat dit meer mensen overkomt."

"Zeker nu het weer mooier wordt, kan ik me heel goed voorstellen dat mensen erop uit willen trekken. Ik ben het thuiszitten ook beu, al helemaal nu ik vakantie heb. Dan zou ik ook wel de stad in willen duiken, het terras op. Maar het kán nu gewoon even niet. Die richtlijnen en regels zijn er niet voor niets."

"Ik denk niet dat mensen 's ochtends wakker worden met de gedachte: laten we een middelvinger naar de zorg opsteken. Zij willen ook gewoon naar buiten. En toch voelt het een beetje respectloos aan. Een paar weken geleden klapten veel mensen nog voor het zorgpersoneel. Prachtig was dat. Laat die waardering nu blijken door níét de drukte op te zoeken. Door even niet naar de IKEA te gaan, niet te gaan funshoppen. Alsjeblieft, hou nog even vol en blijf thuis."

Omroep Brabant blijft Karin volgen. Dit is het zevende deel van een terugkerende rubriek.

LEES OOK:

Deel 1: Verpleegkundige Karin in coronadagboek: 'Ik wil ze zo graag met meer familie afscheid laten nemen'

Deel 2: Karins coronadagboek: 'De nood was hoog, om half vijf 's ochtends werd de eerste patiënt opgehaald'

Deel 3: Verpleegkundige Karin in coronadagboek: 'Ik hoop dat ik ook een keer een patiënt mag uitzwaaien'

Deel 4: Karins coronadagboek: 'Yes! Eindelijk iemand uitzwaaien, maar toen kwam de volgende er al weer aan'

Deel 5: Verpleegkundige Karin in coronadagboek: ‘We zetten de favoriete muziek van patiënten in coma op’

Deel 6: Verpleegkundige Karin in coronadagboek: 'Meivakantie: even niet dat warme pak aan, geen snoetje op'

Interview: Karin werkt op de intensive care en helpt coronapatiënten: 'Ze zijn uitgeput en happen naar adem'