Begin maart vlogen ze voor een fietsvakantie naar Spanje. Het startpunt was Malaga. Met hun ingepakte fietsen kwamen ze daar aan om de hele reis naar huis in tweeënhalve maand op de fiets af te leggen. Het werden twee dagen. Toen strandden ze op een gesloten camping in Pantano de las Bermejales, ten westen van Granada op een schamele 110 kilometer van Malaga.

Getroffen door een strenge lockdown vanwege het coronavirus konden ze geen kant op. Ze mochten niet terug en ze mochten niet verder. De eigenaar streek over zijn hart en liet ze een huisje op zijn terrein gebruiken. Niet wetend dat het zeven weken zou duren.

De vlucht naar huis
Vorige week kregen ze onverwacht een mailtje van het ministerie van Buitenlandse Zaken. Of ze zaterdag 2 mei op een repatriëringsvlucht mee wilden? Nou, dat wilde het stel wel.

De regels in Spanje zijn veel strenger dan in Nederland, dus moesten ze in aparte taxi's terug naar de luchthaven in Malaga. De fietsen pasten daar niet bij, dus die moesten ingepakt en wel in een derde taxi. In colonne werden ze naar de luchthaven gereden. Daar stonden meer dan honderd Nederlanders te wachten, die allemaal met dezelfde vlucht mee moesten. "Zo gek", vertelt Petra van Koppen. "Op de verder lege luchthaven sta je allemaal in een lange rij, met twee meter afstand. En in het vliegtuig werd je gewoon naast elkaar gezet. Op een paar plekken na zat het helemaal vol."

Eenmaal terug in Nederland is het stel met de trein en een taxi naar Den Bosch gebracht. "We wilden op het station de auto pakken, maar na al die weken was de accu leeg. Was een bekend probleem volgens de wegenwacht."

Huis versierd
De thuiskomst was uiteraard speciaal. De zoon van Petra had het huis mooi versierd. "Helemaal in het Spaans, met bienvenido, heel lief." Ondertussen klinkt op de achtergrond muziek. "Dat is Hans", vertelt Petra. "Die heeft zijn gitaar zo ontzettend gemist." Een deur gaat open en de muziek klinkt harder. Hans zingt.

Het was een avontuur om nooit te vergeten, al is het er heel anders uit komen te zien dan de bedoeling was. "We hebben zo'n speciale band opgebouwd met die mensen, ondanks de beperking van de taal. Het was heel losjes, een aangenaam verblijf, heel fijn." In het begin hadden ze niet kunnen bevroeden dat het zolang zou duren, op de kop af zeven weken.

Volgend jaar weer proberen
"Iedere keer werd de lockdown verlengd. De eerste was tot 24 maart of zo. Het is nu een gewoonte geworden, die lockdown. Wat ik wel ga missen is het klimmen met de fiets. Over de bergen en heuvels." Hans en Petra mochten boodschappen doen van de Spaanse regering. Dat kon met de fiets, maar wel ieder apart. Ze namen steeds een andere route en ontmoetten elkaar dan in het dorp bij de supermarkt. Gefietst hebben ze dus toch wel wat.

Ze zijn blij weer thuis te zijn. "Maar fietsend terugkomen was leuker geweest. We proberen het volgend jaar nog een keer. Vanaf diezelfde camping natuurlijk", lacht Petra.