Het lijkt al een eeuwigheid geleden: collegezalen op Tilburg University vol studenten, urenlang luisterend naar een docent. Een week of acht geleden kon het nog gewoon. Maar het coronavirus sloeg steeds harder om zich heen en dus werd het fysieke onderwijs geschrapt.

Het was ongeveer op hetzelfde moment dat werd begonnen met het optuigen van een operationeel landelijk corona-crisisteam. En het was ook het moment dat de telefoon ging bij Kenny Meesters. Of hij voor het team aan de slag wilde. "Ik zei direct 'ja' en heb mijn baas laten weten dat ik voorlopig even wat minder inzetbaar was."

Meesters ging met tientallen anderen aan de slag bij het Landelijk Operationeel Team Corona. Het team werkt vanuit Zeist. Daar wordt de coronacrisis voor een belangrijk deel gemanaged. De crisis is zo groot dat heel Nederland ermee te maken heeft. Van ziekenhuizen tot GGD'en, van het kabinet tot de veiligheidsregio's en van verzorgingshuizen tot de politie.

Afstemming en het uitwisselen van informatie zijn van levensbelang. "Wij moesten gaan zorgen voor een goede informatiestroom. Iedereen moet de juiste informatie hebben om belangrijke keuzes te kunnen maken. Wat de een besluit, heeft gevolgen voor de ander. Met zoveel partijen moet de informatiestroom echt op orde zijn."

Uit de ivoren toren
Het is niet voor het eerst dat Meesters midden in een crisis zit. Als onderzoeker is al vaker een beroep op hem gedaan, vooral in het buitenland. "Ik wil niet aan de zijlijn toekijken, maar helpen waar het kan. Wij hebben op universiteiten veel kennis door onderzoek. Dat schrijven we mooi op in papers, maar helaas worden die maar door weinig mensen gelezen. Zeker niet als er een crisis uitbreekt."

En dus vindt Meesters dat de wetenschap op dit soort momenten haar kennis actief moet inzetten om de samenleving te helpen. "Dus, uit de ivoren toren en aan de slag. Onze universiteit vindt dit ook belangrijk en geeft die ruimte. Ook al betekent dit dat voorlopig mijn onderwijs en het schrijfwerk op een wat lager pitje staat."

Meesters brengt de afgelopen weken een groot deel van zijn tijd door in Zeist. Hij merkt dat de druk op iedereen groot is. “Tijdens deze coronacrisis moeten er in beperkte tijd heel veel dingen gebeuren. De besluiten neem je op basis van wat je op dat moment weet. Het kan dan gebeuren dat achteraf wel eens wordt gedacht: dat had ook anders gekund.”

In Zeist werkt Meesters ook samen met enkele van zijn studenten. Om onderzoek te doen én volop mee te werken. “Het is makkelijk om achteraf in een evaluatie op te schrijven wat er niet goed ging. Maar ik zie nu in de praktijk hoe de dingen gaan en waarom het zo gebeurt. Dat is ook voor de studenten heel leerzaam.”

Slimme oplossingen
Met name als het gaat om communicatie mag het eenduidiger, valt Meesters op. “Dat is tijdens elke crisis een aandachtspunt. Je ziet nu dat de ene burgemeester zegt dat het te druk is in de binnenstad, terwijl de ander zegt dat het logisch is dat mensen naar de stad gaan als de winkels open zijn. Dat schept onduidelijkheid. Omdat de maatregelen al wat langer duren, zoeken mensen naar ruimte en maken ze gebruik van dit soort tegenstrijdige boodschappen.”

Nu duidelijk is dat het virus nog lange tijd onder ons is, is het volgens Meesters belangrijk dat nagedacht wordt over welke informatie we nodig hebben voor een succesvolle anderhalvemeter-samenleving. Niet alleen voor de mensen die besluit nemen en voor hulpverleners, maar ook voor de gewone man op straat.

“Iedereen maakt keuzes en gebruikt daar informatie bij. Ik wilde bijvoorbeeld van de week gaan hardlopen in het Mastbos in Breda. Dan zou het fijn zijn als ik weet op welk moment het daar rustig is. Dat soort informatie is waardevol en daar zouden slimme oplossingen voor bedacht moeten worden.”

Digitale collegezaal
Na vijf weken zit voor Meesters de klus in Zeist er op. De kop is eraf, de structuur staat en het LOT-C schakelt over op een nieuwe werkwijze voor de komende maanden. “Mijn werk zit er op nu de eerste fase achter de rug is, maar voor advies kunnen ze altijd bellen.” Het crisiscentrum wordt dus weer ingeruild voor de collegezaal. Een digitale zaal voorlopig. Thuis achter de laptop, met de studenten aan de andere kant van de lijn. “Tot ergernis van mijn vriendin die ook thuiswerkt en mij dan weer urenlang tegen een scherm hoort praten.”