Jurgen Arts, projectleider van Boschgaard voor woningcorporatie Zayaz, erkent volmondig dat het begin van dit project 'turbulent' was: "In 2005 was dit pand gekraakt. Een paar jaar geleden kwamen de krakers naar ons toe. Ze zeiden dat ze een idee hadden."

Een van hen was Jochem Kromhout. Hij wordt een van de bewoners en werkt zo'n twintig uur per week vrijwillig mee aan de bouw. Hij laat trots het terrein zien. Streven is om alles zo groen mogelijk te maken: "We doen veel aan hergebruik. Nieuwe materialen kosten veel energie. En hergebruik niet."

Reclameplaten
Hij neemt ons mee naar binnen in de werkplaats, die ooit een buurthuisje was. Die is al voor een groot deel klaar. Dat het voor een groot deel is opgebouwd uit gerecycled materiaal zie je meteen. Boven in de lichtkoepels zijn oude reclameplaten verwerkt. De ramen, de deuren: bijna alles wordt hergebruikt. "Sommige stukken niet, die zijn moeilijk te vinden. Bijvoorbeeld de grote draagbalken. Die hebben we nieuw moeten aanschaffen."

Toen de krakers met hun plan bij projectleider Arts kwamen, vond die het meteen interessant: "Maar niet iedereen in de organisatie was even enthousiast. Met name het kraken lag gevoelig. Maar wat zij wilden, past precies bij wat wij ook willen: het wonen weer van de huurder maken."

Bibliotheek
Even verderop, in een loods in Berlicum, liggen alle onderdelen opgeslagen die gebruikt worden bij de woningbouw. "We hebben bijvoorbeeld dakspanten en balken uit de bibliotheek van Sint-Michielsgestel. Onze architect wilde ze per se gebruiken, al pasten ze niet precies in het ontwerp. Dus we zijn teruggegaan naar de welstandscommissie. Dat zou bij een normaal bouwproject nooit gebeurd zijn."

Boschgaard is een experiment. Kenmerk van experimenten is dat ze ook kunnen mislukken. Maar dat gaat volgens Arts niet gebeuren: "Als je me dit een tijdje geleden had gevraagd, was ik het met je eens geweest. Maar we zijn nu op een punt waarop ik zeg: dit gaat niet mislukken. Omdat ik weet dat we het heel goed hebben doordacht."