Volgens het onderzoek verwachten de scholen geen grote organisatorische problemen en hebben leraren en leerlingen er veel zin in om weer aan de slag te gaan. Zo ook juffrouw Roos: "Ik heb de kinderen enorm gemist!", zegt ze enthousiast.

Toch zijn er ook onder de Bossche leraren zorgen. "Ik maak me niet zo druk. Ik ben 25 en fit en heb bovendien geen heel gezin thuis. Misschien ben ik een beetje naïef", lacht ze. "Anderen zijn wel wat gespannen. Ze maken zich zorgen om zelf besmet te raken of om het virus mee naar huis te nemen. Uiteindelijk overheerst voor ons het belang van het kind op school."

Juf Roos vindt het wel spannend hoe ze de kinderen maandag aantreft. "Ze zijn de schoolstructuur natuurlijk helemaal kwijt en ook alle regels moeten weer even opgefrist worden. We zullen zeker de eerste dagen veel samen gaan doen, het gezellig maken en vooral positief blijven."

Over opgelopen achterstanden maakt Roos zich ook niet druk. "We hebben heel hard gewerkt. Er is veel ingeleverd en ouders hebben erg goed hun kinderen geholpen als dat nodig was. Ik denk wel dat dat van school tot school en zelfs van klas tot klas kan verschillen. Als ouders niet goed Nederlands spreken wordt het toch lastiger om die erbij te betrekken, bijvoorbeeld."

"De thuiswerkperiode heeft ook veel gebracht", vindt ze. "Ouders weten beter waar hun kind mee bezig is en hoe onze lesmethoden werken. Kinderen zijn zelfstandiger geworden. Wij als leraren hebben een spoedcursus online gehad. Dat heeft veel creativiteit opgeleverd. Nu weten we al dat we sommige opgenomen filmpjes ook standaard in ons lesmateriaal gaan gebruiken."

"Ik moet ook voorkomen dat ik niet ga knuffelen of een high five geef", weet Juf Roos. "Dat wordt nog een uitdaging. Dat zit zo in mijn systeem. Ook de logistieke uitdaging van iedere dag maar een halve klas voor je neus en de thuisblijvers ook aan het werk houden. Dat is een klus", klinkt ze toch ineens wat bezorgd.

In Eindhoven kunnen de leraren ook niet wachten volgens Guy van de Klein van scholengemeenschap SKPO. "Toen we het nieuws net kregen, merkte ik veel verontwaardiging bij collega's. Het voelt toch alsof we proefkonijnen zijn. Maar de boosheid en angst is wel afgenomen."

"Ik heb het heel erg te doen met collega's die hun klas naar school zien gaan maar zelf thuis moeten blijven vanwege de risico's. Zij hebben dus van alles geprobeerd om contact te houden met de kinderen en ze zo goed mogelijk te helpen. Nu moeten ze vanuit thuis horen hoe er oplossingen worden gezocht om hun klas op school zo goed mogelijk op te vangen, Uit ervaring kan ik je zeggen hoe ellendig het is om er niet voor je klas te zijn. Helemaal als je niet eens ziek bent en dit mogelijk nog lang gaat duren."