“Mijn opa was een marktante figuur en eigenlijk kenden de meeste mensen hem niet gewoon als Adriaan Damen, maar als Napoleon. Hij is 47 jaar lid geweest van ‘Napoleons Hijskapel: Hard, Zat en Vals’. En hij liep misschien wel vaker in zijn Napoleonpak rond dan in gewone kleren. Hij speelde saxofoon en muziek maken was zijn lust en zijn leven. Hij was het boegbeeld van de kapel, het liefst was hij op het podium overleden. Iedereen kende hem, zelfs in Duitsland, Oostenrijk en Mexico.

Zowel opa als oma is geboren en getogen in Valkenswaard en hebben elkaar daar ook leren kennen. Tijdens het dansen. Het was liefde op het eerste gezicht. Ze hebben allebei dezelfde achternaam: Damen. Toen mijn opa zijn achternaam vertelde, geloofde ze het eerst niet. Ze dacht dat hij haar voor de gek hield. Maar het was echt zo. Ze zijn geen familie van elkaar, want dat hebben ze meteen helemaal uitgezocht.

Ik ben een van de zeven kleinkinderen en heb altijd een bijzondere band gehad met mijn opa. Dat kwam misschien ook omdat ik de enige kleindochter was, maar dat was niet het enige. Hij was niet alleen mijn opa, maar mijn beste vriend. Mijn moeder (Rita) en ik hebben veel voor opa en oma gezorgd toen het met hun gezondheid minder goed ging. Totdat ze een half jaar geleden naar een verzorgingshuis gingen. Ik moet denken aan wat mijn opa zei: ‘Ik heb jouw eerste jaren voor jou gezorgd en nu zorg jij mijn laatste jaren voor mij’.

Als ik denk aan mijn opa dan denk als eerste aan Napoleon en aan zijn liefde voor muziek. Hij was geliefd, stond altijd voor iedereen klaar en was super handig en creatief. Hij heeft zelfs voor mijn oom, de broer van mijn moeder, een huis gebouwd. Hout bewerken en houtsnijwerk was naast de muziek ook echt een hobby van hem. Hij knutselde de mooiste vogelhuisjes in elkaar.

Opa is op 4 mei overleden. Hij was 85 en dat is een mooie leeftijd. Maar de manier waarop was verschrikkelijk. Want door de coronacrisis heb ik hem de laatste twee maanden niet meer gezien. De afgelopen weken had hij het benauwd en dan weet je dat dat niet goed is. Maar zijn overlijden was als een klap in ons gezicht, het ging zo snel.

Het ergst vind ik het voor mijn oma die het er ontzettend moeilijk mee heeft dat ze niet bij de crematie van mijn opa kon zijn. Ze zijn zó lang samen geweest, ze waren bijna 63 jaar getrouwd en hebben best veel meegemaakt. Mijn oma zegt nu: ‘Je opa heeft al vier keer aan de hemelpoort gestaan en nu, de vijfde keer, hebben ze hem binnengelaten.’ Dus dit verhaal is ook een beetje voor haar. Als troost.”

Gedenkhoek
Het RIVM komt dagelijks met cijfers over coronaslachtoffers. Dit zijn niet alleen cijfers, dit zijn mensen. Wij willen de slachtoffers van het coronavirus een gezicht geven. Nabestaanden kunnen zelf hun geliefden eren, klik hier om een inzending te sturen. Het eerbetoon verschijnt op de website en Instagrampagina van Omroep Brabant.

Klik op de afbeelding hieronder om meer verhalen uit de gedenkhoek te lezen.