"Ons pa had Alzheimer, maar het coronavirus is hem fataal geworden. Op donderdag 9 april kregen we te horen, dat hij positief getest was op corona. Het verzorgingstehuis was toen al een paar weken gesloten en we dachten dat we hem nooit meer zouden zien. Op maandag 13 april werden we gebeld, hij ging hard achteruit en mijn zus en ik mochten komen en om beurten bij hem op bezoek.

We waren bij hem toen hij op zaterdag 18 april in ons bijzijn stierf, vredig en rustig. En dat heeft ons rust gegeven, zeker met al die nare verhalen die je hoorde. We zijn het verzorgingstehuis heel dankbaar dat we goed afscheid van hem hebben kunnen nemen en dat we tot het laatst toe bij hem mochten zijn. De steun, het begrip en de uitleg die we van de verzorgsters kregen, deed ons erg goed en heeft ons echt geholpen bij de verwerking.

Pa moest al op hele jonge leeftijd gaan werken. Hij was al wat ouder toen hij bij cafetaria 't Vliegveld in Hulten terechtkwam en daar ons ma leerde kennen. Ze trouwden en kregen samen drie kinderen. We hadden het niet breed vroeger, maar we zijn nooit wat te kort gekomen, daar zorgden pa en ma wel voor. We gingen gewoon uit eten, naar pretparken, hadden een abonnement bij Surae of gingen ergens anders naartoe. Hij stond altijd klaar om ons te helpen. In onze jongere jaren haalde hij ons op na het uitgaan en toen we ouder werden en op onszelf gingen wonen, was hij degene die kwam helpen en klussen.

Hij was erg graag buiten, ‘buiten waar de vogeltjes fluiten’, zei hij dan. Hij wandelde en fietste graag en was dol op dieren. Een van pa’s hobby’s was houtbewerking en het maken van meubels, dat had hij helemaal zelf geleerd. Ik denk dat er in heel wat huizen een tafel of kast is te vinden die door ons pa is gemaakt of opgeknapt, zoals bij mij thuis. Pa hield ook van antiek en oude spulletjes en je vond hem dan ook regelmatig op rommelmarkten, als bezoeker maar ook om zelf wat te verkopen. Hij was dol op koken, gek op muziek en altijd op zoek naar 78 toeren platen. Die speelde hij dan thuis af op een grammofoon die hij ook weer ergens op de kop had getikt. En hij was sterk. Een man met van die grote werkhanden en voor niemand bang. Zelfs op het eind had hij nog heel veel kracht. Als wij zijn hand vastpakten, hield hij die van ons stevig vast en liet die ook niet zomaar weer los.

Het motto van pa was: ‘Niet klagen, maar dragen’. Toen hij op een gegeven moment verder achteruit ging, ging hij niet bij de pakken neerzitten, maar met veel plezier naar zorgboerderij Bella vita. Hij kwam er graag en stond ruim van tevoren klaar als ze hem kwamen halen. Hij genoot van de tuin, het helpen in de moestuin, met koken en met de dieren. En wat vond hij het geweldig als de kindjes van de kinderopvang naast de zorgboerderij ‘opa’ naar hem riepen…

Want pa wás een trotse opa en erg blij met zijn drie kleinkinderen. Hij vond het altijd fijn om ze te zien en heeft van alles met ze ondernomen: fietsen, naar de kinderboerderij, logeren, pannenkoeken eten en ga zo maar door. Net zoals hij dat met ons ook altijd deed.”

Pa, je hebt het goed gedaan, bedankt voor alles xx

Gedenkhoek
Het RIVM komt dagelijks met cijfers over coronaslachtoffers. Dit zijn niet alleen cijfers, dit zijn mensen. Wij willen de slachtoffers van het coronavirus een gezicht geven. Nabestaanden kunnen zelf hun geliefden eren, klik hier om een inzending te sturen. Het eerbetoon verschijnt op de website en Instagrampagina van Omroep Brabant.