“Ons pap heeft van alles meegemaakt in zijn leven, maar was iemand die de moed nooit opgaf en ondanks zijn gezondheidsproblemen altijd mee heeft kunnen doen. Hij was een echte doorzetter. Eigenlijk ging het in 1994 mis, hij heeft toen een auto-ongeluk gehad, hield daar een geperforeerde long aan over en raakte invalide. Met die long is het nooit meer helemaal goed gekomen omdat hij negen jaar geleden ook nog een flinke operatie heeft gehad en daarna waren zijn longen echt beschadigd. Hij werd COPD-patiënt en dat is hem, toen hij besmet raakte met het coronavirus, ook fataal geworden.

Door zijn gezondheid kon hij niet meer werken en het betekende ook dat mama veel voor mijn vader moest zorgen en zorgen om hem had. Mama, met wie hij al vanaf zijn zestiende samen was. Ze waren gelukkig en hebben samen veel overwonnen. Hij vond het prima als ze haar eigen dingen deed en op reis ging. Dan kon hij zich bezighouden met zijn grote passie: Twitter en het overheidsbeleid. Mijn vader was een temperamentvol man en kon zich enorm opwinden over politiek en vooral over hoe de zorg werd uitgekleed.

Hij wist alles over het Persoons Gebonden Budget omdat hij daar zelf mee had te maken. Hij kwam op voor mensen die problemen hadden met hun PGB, maar bracht bijvoorbeeld ook een goed gevulde boodschappentas naar een gezin dat het moeilijk had. Hij was er voor mensen die hulp nodig hadden. Veel van deze mensen kennen hem als Ruttes_Melkkoe, de naam van zijn Twitteraccount. En als degene die het #pgbalarm tot een begrip heeft gemaakt. Ik denk dat hij er duizenden tweets over heeft verstuurd. Hij wist de boel goed op te stoken en op te ruien.

Zowel de humor als het helpen van anderen typeert ons pap helemaal: hij zou z’n kont nog weggeven als het moest. Terwijl we het thuis, nadat het taxibedrijf van mijn vader failliet was gegaan, toch ook niet altijd even breed hadden. Niet dat wij daar als kinderen last van hadden. Mijn twee broers Remco en Ivo en ik zijn nooit iets tekort gekomen. We hebben geen schoolreisje gemist, daar zorgde onze ’minister Zalm’ zoals we hem vaak noemde, wel voor. Maar mijn vader was ook een trotse man. Het is knap hoe hij overeind krabbelde, maar het faillissement is altijd een pijnlijk puntje gebleven. Maar ook dat probeerde hij zoveel mogelijk met humor te benaderen.

Het moet ergens begin april zijn geweest toen hij zei dat hij zich al een tijdje niet zo lekker voelde. Toen hij de symptomen beschreef, gingen alle alarmbellen rinkelen en is hij getest. En werd corona bij hem vastgesteld. Omdat hij als COPD-patiënt alle nodige apparatuur in huis had, hoefde hij niet naar het ziekenhuis, wat natuurlijk heel fijn was. Geen van ons vertelde hij dat hij bang en in paniek was, dat had hij alleen met mijn vriend Hein gedeeld. Hij wilde voor ons de sterke papa blijven. Op 11 mei was hij gevallen en kregen we hem met moeite overeind. Hij leek stabiel, maar is toch diezelfde dag overleden. Alsof hij dacht: het is mooi geweest, tabé ermee. De tekst op de rouwkaart ‘zo bescheiden als je hebt geleefd, zo bescheiden ben je gestorven’ typeert zijn overlijden.

Zoals ons pap trots was op mama, op ons, op zijn drie kleinkinderen en op wat hij met zijn #pgbalarm voor elkaar heeft gekregen, zo zijn wij dat op hem. Hij was een super papa en een lieve beer. Maar de beer is nu geveld en we missen hem ontzettend.”

Gedenkhoek
Het RIVM komt dagelijks met cijfers over coronaslachtoffers. Dit zijn niet alleen cijfers, dit zijn mensen. Wij willen de slachtoffers van het coronavirus een gezicht geven. Nabestaanden kunnen zelf hun geliefden eren, klik hier om een inzending te sturen. Het eerbetoon verschijnt op de website en Instagrampagina van Omroep Brabant.