"Dit verhaal is in de eerste plaats een hommage aan mijn lieve vader Hans. Maar ook een eerbetoon aan alle medewerkers van zorgboerderij Woodsplace in Mariahout waar mijn vader vanwege zijn Alzheimer sinds 1 december woonde.

De tranen springen me nog steeds in de ogen als ik denk aan hoe het zorgpersoneel de afgelopen periode onder bizarre omstandigheden door de coronacrisis zó liefdevol voor mijn vader en andere bewoners heeft gezorgd. Dankzij hen ging het leven van de bewoners gewoon door, met hele leuke momenten.

Hans is altijd een hardwerkende zorgzame vader geweest en zijn leven stond eigenlijk altijd in het teken van een ander. Zijn gezin was alles voor hem. Hij was er voor ons, zijn vier kinderen en voor zijn zeven kleinkinderen. Hij was dol op ze en kon intens genieten van uitstapjes die we maakten.

Begin jaren '80 werd mijn vader door Philips in Eindhoven gestationeerd en dus verhuisden we met het hele gezin vanuit Apeldoorn naar het zuiden van het land. Hij zei: ‘Waar we nu gaan wonen, praten ze met een zachte G’ en dat vonden wij bijzonder interessant.

Mijn vader deed veel naast zijn werk. Hij zat bij de vrijwillige politie en wij waren als kinderen altijd onder de indruk van zijn pet aan de kapstok. Hij was actief voor de kerk en zong in het koor. Hij was een uiterst precieze man, technisch heel vaardig en in en om het huis altijd bezig met klusjes. Ik herinner me dat er altijd wel iets te beleven viel. Hij is vernoemd naar een broer van zijn moeder die helaas in de tweede wereldoorlog is gesneuveld. Een paar jaar geleden heeft hij hier een boek over geschreven. Hij was zo tevreden en trots en wij uiteraard ook!

Eind 2018 hoorden we dat hij de ziekte van Alzheimer had. Hij pakte dat gelukkig heel nuchter op, alleen greep de ziekte snel om zich heen. Mijn oudste broer Hylke en ik zijn voor hem gaan zorgen. Dat was intens en intensief, maar de band met mijn vader was sterker dan ooit. Door zijn positieve karakter en zijn vertrouwen in ons en alle zorgverleners heeft hij nog lang zelfstandig thuis kunnen wonen. Totdat het echt niet meer ging en hij op Woodsplace mocht komen wonen.

Hoewel hij in zijn eigen, kleine wereld leefde, beleefde hij dankzij de liefdevolle zorg om hem heen genoeg geluksmomentjes. Die geluksmomentjes...daar genoot hij intens van. Eind maart, begin april werd mijn vader ziek en ging het snel bergafwaarts. Op 6 april mochten we voor het eerst sinds lange tijd weer bij hem. Om afscheid te nemen. Hij herkende ons toen niet meer en het was onwerkelijk om te zien hoe ziek hij was.

Mijn vader is op eerste Paasdag overleden. Het was een zonnige dag én de verjaardag van een van zijn kleinzonen. Missen zullen we hem! Onze lekkerbek is daarboven vast op zoek gegaan naar de allerlekkerste paaseitjes die er zijn om ze op een wolkje in de zon op te snoepen!"

Persoonlijk contact
Omroep Brabant heeft met alle nabestaanden die een eerbetoon (willen) brengen aan hun overleden geliefde persoonlijk contact. Veel van hen laten weten dat de hommage echt troost biedt. Wil je ook zo’n hommage brengen, klik dan hier om een mail te sturen naar onze redacteur Jacky Goossens. Zij neemt contact met je op en zorgt samen met jou voor een mooi eerbetoon.

Klik op de afbeelding hieronder om meer verhalen uit de gedenkhoek te lezen.