Hengelsportvereniging als een vis op het droge nu er steeds minder water in de vijvers staat
Net buiten Bergeijk vist Hengelsportvereniging Ons Vermaak in drie vijvers. Nou ja, dat was in het verleden zo. Een van de vijvers ligt er gortdroog en verdord bij. Wilbert van Beek van de visvereniging laat de vijver zien. “Dit is helaas ook het vooruitzicht voor de andere visvijvers”, zegt hij.
De vijvers worden gevoed door een lokale beek. Maar sinds een paar jaar laat het waterschap veel minder water in de beek stromen in de zomer. En door de zandbodem verdwijnt het water ook weer snel. De oplossing van de visvereniging is een nieuwe lemen bodem van de vijver.
De vereniging en de gemeente vonden dit op zich een goed idee. Maar door de nieuwe PFAS-regels wordt vervangen van de vijverbodem veel te duur en ziet de gemeente er nu vanaf. En dus dreigen de vijvers te verdwijnen.
Een van de vijvers staat al droog en voor de andere ziet het er ook niet goed uit:
De hengelsportvereniging zit in zak en as. “Het gaat enorm pijn doen als dit verdwijnt”, zegt Van Beek. “Als je dit soort wateren moet opgeven, dan houdt onze vereniging na bijna 75 jaar op te bestaan. Dat gaat enorm pijn doen.”
Wethouder Mathijs Kuijken vertelt dat de gemeente al jaren bezig is om de vijvers in stand te houden. “We hebben elk jaar water in de vijver gepompt uit een beregeningsput van een agrariër. Ik begrijp heel goed dat de vereniging daar wil vissen.”
'Niet meer op die prachtige plek waar zoveel historie is'
Maar volgens de gemeente is het behouden van de visvijver op die plek geen duurzame oplossing. “Het blijft een afweging of je zoveel geld moet uitgeven aan een niet duurzame oplossing. Ik denk dat structureel sportvissen op die plek er niet meer in zit.”
De gemeente heeft wel een alternatief voor de visclub. Al jaren maakt de club ook gebruik van een waterberging bij een industrieterrein. De gemeente wil investeren om dat een betere visplek te maken. Kuijken: "Maar dat is niet meer op die prachtige plek waar zoveel historie is en waar ze zoveel aan gehecht zijn. Dat realiseer ik me echt wel.”