“We vinden het belangrijk om te beginnen met een woord van dank aan het zorgpersoneel van woongroep Dichterbij in Velp. Omdat zij altijd zo liefdevol voor onze broer en andere bewoners hebben gezorgd. Het kan niet vaak genoeg gezegd worden dat ook zij, net als al het zorgpersoneel, heel hard en onder moeilijke omstandigheden hebben moeten werken. En daar nemen we ons petje voor af.

Onze Herman, de oudste van de zeven kinderen bij ons thuis, is zijn hele leven zwaar (fysiek) gehandicapt geweest. Het was een lieve jongen die dankbaar was voor alle mooie en leuke dingen die hij meemaakte en de aandacht van anderen. Tot zijn achttiende heeft hij thuis op de boerderij gewoond, totdat de zorg voor hem te zwaar werd voor onze vader en moeder. Maar al ging hij uit huis, hij is door ons, de hele familie en door onze vrienden altijd omringd geweest met zorg en liefde.

Wat was hij gelukkig als hij met broers en zwagers mee mocht op de trike (een soort driewielige motor, red.). Hij had zelfs zo’n lol dat hij onderweg zijn gebit verloor! Een ander fantastisch moment was zijn helikoptervlucht, een grote wens van Herman. We hebben hem toen met de hele familie - een man of veertig - uitgezwaaid. Geweldig. Het enige waarmee hij het soms echt moeilijk had, was dat hij zich moeilijk verstaanbaar kon maken. Dat frustreerde hem wel eens. Maar verder was hij vaak vrolijk en blij. Zeker als we bij hem op de koffie kwamen, als er werd gezongen - zingen vond hij geweldig - of als hij in het weekend naar huis kwam.

De laatste vijf jaar woonde Herman in woongroep Dichterbij in Velp, waar hij heel tevreden was. Rond 23 maart kreeg hij last van griepverschijnselen en werd onze broer in korte tijd alsmaar benauwder en zieker. Op het eind troffen we hem erg ziek aan, we zagen dat hij het heel zwaar had. Het was afschuwelijk en we dachten: dit kan zo toch gewoon niet. We hebben ervoor gezorgd dat zijn lijden zo kort mogelijk heeft geduurd, zoals afgesproken.

Ook brak het ons hart om te weten dat Herman, doodziek en vreselijk benauwd, ’s nachts alleen in huis werd gelaten. Daar kon het zorgpersoneel niets aan doen, zo is het beleid in ons land nu eenmaal. Onbegrijpelijk. We zijn dan ook een beetje burgerlijk ongehoorzaam geweest en hebben de twee laatste nachten, zonder toestemming, bij onze Herman gewaakt die heel angstig was. We hebben daar geen seconde spijt van en zijn alleen maar dankbaar dat hij zijn ‘laatste helikoptervlucht’ niet alleen heeft hoeven maken. Herman is vrijdag 3 april overleden.”

Persoonlijk contact
Omroep Brabant heeft met alle nabestaanden die een eerbetoon (willen) brengen aan hun overleden geliefde persoonlijk contact. Veel van hen laten weten dat de hommage echt troost biedt. Wil je ook zo’n hommage brengen, klik dan hier om een mail te sturen naar onze redacteur Jacky Goossens. Zij neemt contact met je op en zorgt samen met jou voor een mooi eerbetoon.

Klik op de afbeelding hieronder om meer verhalen uit de gedenkhoek te lezen.