“Onze oma en schoonmoeder kun je met recht een bijzondere vrouw noemen. Niet alleen door haar levensloop en omdat ze 98 is geworden, maar vooral door wie ze was. Een sterke, fitte, wereldwijze vrouw die haar zelfstandigheid heel belangrijk vond, ondernemend was en letterlijk en figuurlijk stevig in haar schoenen stond. Zoals een van de laatste keren dat ze voor een controle naar het ziekenhuis moest. De arts verwachtte een breekbaar vrouwtje en zijn mond viel open toen ze kordaat zijn spreekkamer binnenstapte. Dit typeert haar helemaal.

Janske stond, ondanks haar hoge leeftijd, midden in het leven. Ze hield de krant bij, kon en wilde overal over meepraten, puzzelde en tuinierde graag en had gevoel voor humor. Ze was bij de tijd en begaan met mensen. Haar belangstelling voor hun verhalen was oprecht en ze wist die zich twee weken later nog feilloos te herinneren. Ze was fijn gezelschap, had graag mensen om zich heen en mensen waren graag bij haar. Met haar op pad gaan, wat regelmatig gebeurde, was geen verplichting, dat deed je voor je plezier. Ze was heel ondernemend en heeft de nodige busreizen gemaakt en ging zelfs op latere leeftijd nog op jeepsafari.

De levensloop van onze oma en schoonmoeder is best bijzonder omdat ze al vrij lang vrijgezel was toen ze onze opa/schoonvader leerde kennen. Ze was zijn tweede vrouw en ze kwam in een gezin met zes kinderen terecht. Kinderen die niet van haar waren, maar dat heeft ze ontzettend goed gedaan. Iedereen - de kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen - hield van haar. Toen opa overleed waren ze achttien jaar bij elkaar. En was ze weliswaar alleen, maar niet echt, want ze had natuurlijk onze hele familie om zich heen. Ze zei wel eens: ‘Ik had het niet beter kunnen treffen.’ Maar dat geldt ook voor ons, we gingen tot op het laatst iedere zondag bij haar op de koffie.

Ze woonde, tot negen weken voor haar overlijden, nog zelfstandig. Uiteraard met de nodige hulp, maar toch vooral op wilskracht. Dat ging prima, maar door een ongelukkige val werd ze volledig hulpbehoevend en moest ze naar een verzorgingstehuis. Dit was rond 10 maart, dus precies in de coronatijd. Ze had een fijne plek in de Torentjeshoef in Berkel-Enschot, maar daar heeft ze helaas niet lang van kunnen genieten. Drie dagen later gingen de deuren op slot en hebben we alleen nog via het raam en door te bellen contact met haar gehad.

Tot ons verdriet volgden er acht eenzame weken voor Janske. Toen bleek dat ze corona had, ging het snel. We zijn heel erg blij dat ze rustig is ingeslapen en niet alleen was toen ze op 13 mei overleed. Dat gebeurde terwijl mijn vader/mijn man bij haar was en met ons aan het bellen was. Hij had de telefoon op luidspreker gezet en ze kon onze stemmen horen. Ze moet gevoeld hebben dat er mensen om haar heen waren.

We hebben prachtig afscheid van haar genomen, in de kerk, maar ook in de straat waar ze al die jaren heeft gewoond. De klappende buurtgenoten, de (soms speciaal voor Janske aangeschafte) vlaggen die overal halfstok hingen, het was ontroerend.”

Persoonlijk contact
Omroep Brabant heeft met alle nabestaanden die een eerbetoon (willen) brengen aan hun overleden geliefde persoonlijk contact. Veel van hen laten weten dat de hommage echt troost biedt. Wil je ook zo’n hommage brengen, klik dan hier om een mail te sturen naar onze redacteur Jacky Goossens. Zij neemt contact met je op en zorgt samen met jou voor een mooi eerbetoon.

Klik op de afbeelding hieronder om meer verhalen uit de gedenkhoek te lezen.