Het is een hectische periode geweest, vertelt Peter de Jager. Hij werkt als ic-arts in het ziekenhuis. “Vooral in het begin, toen voorspeld werd dat er heel veel patiënten zouden komen. Toen heb ik me wel zorgen gemaakt.”

Toch hebben De Jager en zijn collega’s nooit het gevoel gehad dat ze de controle verloren. “Dat komt door alle maatregelen die er zijn genomen. We zijn altijd één stap voor blijven lopen. Het verplaatsen van patiënten naar andere ziekenhuizen was wel ingewikkeld. Dat zijn we natuurlijk niet gewend en dat kunnen we in de toekomst wel beter stroomlijnen.”

In de toekomst ja, want De Jager denkt niet dat hij de laatste corona-patiënt op de ic nu gezien heeft. “Ik denk dat dit de komende jaren een ziektebeeld is dat we zullen blijven zien. Ook weer op de intensive care.”

Het is nu juist zaak je daar zo goed mogelijk op voor te bereiden. “Ik denk wel dat er een tweede golf komt. En ik denk dat het uitgangspunt dan moet zijn om de reguliere zorg zoveel mogelijk door te laten draaien.”

IC-bedden structureel uitbreiden
Daarvoor zijn nu verschillende werkgroepen plannen aan het maken, vertelt de ic-arts. Zowel binnen het Jeroen Bosch Ziekenhuis als regionaal en landelijk. “Er ligt een opdracht van de minister om het aantal ic-bedden structureel uit te breiden, dus we zijn aan het kijken hoe we dat kunnen doen.”

Want tijdens deze eerste golf aan coronapatiënten is de reguliere zorg veelal stil komen te liggen. De Jager: “Mensen van allerlei andere vakgebieden kwamen helpen, waardoor het aan de andere kant stil kwam te liggen. Dat moeten we de volgende keer zien te voorkomen.”

Toch kijkt De Jager juist ook met een heel goed gevoel terug op die samenwerking tussen verschillende disciplines binnen het ziekenhuis. “Bijvoorbeeld met collega’s van de anesthesie. Dat iedereen onbaatzuchtig en met alle energie de schouders eronder zet, was echt heel bijzonder.” En dat gebeurde niet alleen op de intensive care. “Op alle plekken in het ziekenhuis zag je dat gebeuren. Ik hoop dat dat een blijvend effect is.”

Bijvoorbeeld in het contact met familieleden van patiënten. “Het was verschrikkelijk dat de familie niet bij de patiënt kon komen”, vertelt de arts. En dus werd er een belteam opgericht. “Dat bestond uit specialisten, revalidatieartsen, een intensivist in opleiding. Zij belden elke middag op een vast moment met de familie om ze bij te praten. En de verpleegkundigen deden in de ochtend iets soortgelijks met beeldbellen.”

Uiteindelijk is deze coronagolf een soort stresstest gebleken, waar het JBZ en de ic-afdeling voor geslaagd zijn. “Het ic-team is fantastisch. De band is heel hecht, bleek tijdens deze crisis. Het is geweldig om te zien dat ook als we noodgedwongen samenwerken met andere collega’s, dat dat meteen zo soepel loopt. Dat is waar het uiteindelijk om gaat in de zorg. Als je goed samenwerkt, kun je zoveel aan.”