“Mijn broer Jan en zussen Nelly en Mien zijn op 16, 19 en 21 maart overleden aan corona. Ik kan soms nog niet geloven dat ze er niet meer zijn, dat ik ze helemaal niet meer heb gezien en geen afscheid heb kunnen nemen. En dat ik als enige van ons vieren over ben. Ze zijn vlak na elkaar ziek geworden. Jan als eerste. Ze werden in verschillende ziekenhuizen opgenomen en daar zijn ze ook overleden. De laatste keer dat we met z’n allen bij elkaar waren, was 8 februari, op mijn verjaardag. Er was toen nog niets aan de hand.

We zijn altijd close geweest met z’n vieren. Vroeger al, maar ook later toen we allemaal getrouwd waren en onze eigen gezinnen hadden. Daar was ons moeder altijd zo blij om. Misschien waren we ook wel zo close omdat ons vader op hele jonge leeftijd is overleden. Hij was pas 36 toen hij tijdens het begin van de oorlog in 1940, op 10 mei in Den Haag werd doodgeschoten. Ineens was hij er niet meer en dus moesten we samen met ons moeder onze boerderij overeind houden. Dat ging goed omdat we er met z’n allen de schouders onder zetten. En omdat ons moeder, een sterke, lieve en voor haar tijd moderne vrouw, ervoor zorgde dat we het allemaal goed en fijn hadden. Met leuke uitstapjes en veel vrijheid om te doen wat we wilden doen. Ze was ‘hel’, ons moeder, ze schrikte nergens voor terug.

De hele familie is geboren en getogen in Heesch. Ons Jan heeft de boerderij later overgenomen en er een goedlopend kippenbedrijf van gemaakt dat zijn zoon uiteindelijk weer heeft overgenomen. Nelly heeft ook altijd op de boerderij gewerkt en zorgde daarnaast thuis voor alles. Mien is als enige gaan studeren, ze werd lerares en heeft lesgegeven op de huishoudschool in Den Bosch. Totdat ze ging trouwen en meehielp in de winkel van haar man in Heesch. We hadden allemaal ons eigen leven, maar zagen elkaar vaak. Iedere week wel. Toen ons moeder nog leefde, gingen we iedere zondag bij haar op de koffie. Maar we maakten ook andere uitstapjes en hadden het altijd heel gezellig met z’n allen.

Dat is nu allemaal afgelopen. En het is zwaar dat ik nu voor de tweede keer helemaal geen afscheid heb kunnen nemen: eerst niet van mijn vader en nu niet van mijn broer en zussen. Ook onze gezamenlijke, jaarlijkse herdenking van mijn vader op 10 mei in Den Haag is verleden tijd. Maar ik heb wel een geluk. En dat zijn mijn drie lieve zoons en twee hele lieve kleinzoons. Die komen altijd langs en dat is een hele troost.”

Persoonlijk contact
Omroep Brabant heeft met alle nabestaanden die een eerbetoon (willen) brengen aan hun overleden geliefde persoonlijk contact. Veel van hen laten weten dat het ze echt troost biedt. Wil je ook zo’n hommage brengen, klik dan hier om een mail te sturen naar onze redacteur Jacky Goossens. Zij neemt contact met je op en zorgt samen met jou voor een mooi eerbetoon.

Klik op de afbeelding hieronder om meer verhalen uit de gedenkhoek te lezen.