Stijn en Stefan vechten nog steeds tegen de brand op de Peel: 'Soms moeten we rennen voor het vuur'
In de verte is weer rook gezien op de Deurnese Peel. Stefan rijdt ernaartoe in een zogenoemde rupswagen met tweeduizend liter water aan boord. Het is een blusvoertuig dat speciaal wordt gebruikt voor plekken waar de bluskanonnen en waterslangen niet kunnen komen.
"Normaal gebruiken we hem om natte natuurgebieden te maaien, nu hebben we hem omgebouwd om in onbegaanbare gebieden te rijden."
Na een langzame en hobbelige rit over een modderig pad, pakt Stijn een slang van de wagen om de rokende plek nat te houden. Maar al snel blijkt dat het straaltje weinig uithaalt. Het blijft roken. In de grond, onder onze voeten, kan de temperatuur oplopen tot honderden graden.
"We weten nu dat we het hier niet mee gaan redden", zegt Stijn terwijl hij de slang weer oprolt. "We moeten opschalen naar het grovere werk: brandweerslangen en pompen."
Stijn en Stefan werken voor het Helmondse bedrijf Van Boxmeer. Normaal gesproken doen ze loonwerk bij de boer of werken ze voor Staatsbosbeheer bij het onderhoud van paden.
Maar nu vechten ze al wekenlang tegen het vuur op de Peel en houden ze het gebied nauwlettend in de gaten. Daar waar nodig gaan ze blussen. Als het vuur echt weer oplaait, bellen ze de brandweer.
Regelmatig worden Stijn en Stefan weer verrast door oplaaiende vlammen. "Laatst hadden we de grond doordrenkt met negentig kuub water", zegt Stijn. "We gingen weer verder in de veronderstelling dat het goed zou komen, maar een paar dagen later kregen we toch een melding van Staatsbosbeheer. Jongens, het rookt weer daar. Dat kan toch niet, dachten we."
Het is een les die Stijn heeft geleerd van de felle natuurbrand. "We moeten langer door sproeien, voordat we verder gaan naar het volgende punt."
De werkdagen van Stijn en Stefan zijn inmiddels weer normaal. Behalve als het vuur oplaait. Dan staan ze zeven dagen in de week op de Peel, van zeven uur in de ochtend tot elf uur in de avond. "Ik kijk met angst en beven naar het weekend", zegt Stijn. "Dan wordt het weer warm weer."
"Als we nu om ons heen kijken, dan lijkt het uit", zegt Stefan. "Maar als we dieper in de grond kijken, dan zit daar nog veel warmte. En als het enkele dagen droog is, komt die warmte weer naar boven."
Er komt een grote tankwagen aangehobbeld. "Elke dag wordt water bijgehaald", zegt Stefan, terwijl hij de chauffeur helpt met het vullen van een container.
"Of ik inmiddels niet moe ben? We zijn het werken natuurlijk wel gewend. Veel uren maken is voor ons niets aparts." Stefan vindt de brand 'een unieke ervaring'. "Ik hoop wel dat het de laatste keer is."
Het is de laatste dagen redelijk rustig op de Peel, maar voor Stijn en Stefan was het gebied het decor van angstige momenten. "Dan sta je te blussen en dan hoor je vlak achter je ineens geknetter", zegt Stijn.
"Dan staat er ineens een berk van vijf meter hoog in brand vlak achter je. We hebben echt een paar keer moeten rennen."
Stijn en Stefan weten niet hoe lang ze nog bezig zijn op de Peel. "Dat hangt echt van het weer af", zegt Stijn. "We gaan gewoon tot het uiterste. Er is geen andere optie."