“Mijn broertje Nico en ik hebben heel vaak bij onze oma gelogeerd, ik wel tot m’n negentiende. We werden ontzettend door haar verwend. Het was altijd zó fijn en gezellig om bij haar te zijn. En ze ging overal met ons naartoe, naar het zwembad, de speeltuin, de markt. En natuurlijk naar Dishoek in Zeeland. Daar ging mijn oma al met haar moeder naar toe, daarna mijn oma met mijn moeder en uiteindelijk ons mam dus ook met ons. Dat waren heerlijke vakanties, het was ons tweede thuis.

Van onze logeerpartijtjes maakte ze altijd een feest, met hele speciale ontbijtjes. Dan kocht ze rookvlees bij de Hema, omdat wij die het lekkerst vonden en daar maakte ze dan rolletjes van die ze op ons bord legde. Bij die feestontbijtjes hoorde ook altijd een perfect gekookt snoteitje. Dat kon ze heel goed, net zoals hele lekkere 'oma-appelmoes' maken, daardoor lustten we al onze groenten. Mijn oma was een snoepkont, ze was bijvoorbeeld dol op toetjes, vooral pudding en ijs, en ze had voor ons ook altijd iets lekkers bij zich als ze naar ons kwam om mama weer eens met van alles te helpen. Dan kwam ze aangereden in haar Suzuki’tje en het eerste wat ze altijd deed, was mijn broer en mij ieder de helft van een rolletje snoep geven.

Oma was een hele lieve, zorgzame en sociale vrouw. Als ze maar kon zorgen, dat deed ze het liefst. Ze was heel gelukkig met mijn opa, ook een lieverd, maar ze heeft ook veel zorgen om hem gehad omdat hij al vanaf zijn 40e hartpatiënt was. Ze moest veel met hem naar het ziekenhuis, maar daar mopperde ze nooit over. Ze woonden al een tijdje in het Pieter Eiffhuis, een woonzorgcomplex in Eindhoven, toen opa overleed. Daar was ze natuurlijk heel verdrietig over, maar toen overkwam mijn oma een groot geluk. Ze leerde in het Pieter Eiffhuis Piet kennen. De twee werden verliefd op elkaar en zijn negen jaar geleden met elkaar getrouwd met alles erop en eraan. Ze hebben samen nog een paar super fijne jaren gehad met vakanties, jeu de boules spelen en samen dansen.

Een paar jaar geleden werd zowel bij Piet als mijn oma dementie geconstateerd en dat bracht grote veranderingen met zich mee. Oma mocht vorig jaar naar verpleeg- en verzorgingstehuis Berkenstaete in Son. Ze stond daar bij het personeel bekend als mevrouw Dansen in plaats van Janssen. Als ze muziek hoorde, danste ze. Ook liep ze de hele dag met een robotpoes rond. Ze was helemaal gek op dat ‘beest’. Ze sliep er zelfs mee en voerde hem pudding en dropjes. Mijn moeder moest hem soms wel een paar keer per week wassen, maar het is de beste aankoop die we ooit hebben gedaan. Hij heeft na haar overlijden ‘gewaakt’ bij haar kist.

Oma Nel kreeg op vrijdag 3 april te horen dat ze corona had en is op 14 april overleden. Ze was helaas niet de enige van haar afdeling die het niet heeft gered. Bijna alle bewoners werden ziek en veel van hen zijn overleden. Oma at niet meer, zelfs geen toetjes, was vreselijk afgevallen en het was fijner geweest als haar die laatste weken bespaard waren gebleven. Gelukkig was ze zich nauwelijks bewust van de hele situatie. En de mensen van Berkenstaete hebben ondanks de moeilijke omstandigheden fantastisch voor haar gezorgd.

We weten dat oma een heel mooi en gelukkig leven heeft gehad en dat is echt een troost. Maar ik mis haar heel erg. Binnenkort gaan we haar as uitstrooien. In haar geliefde Dishoek."

Persoonlijk contact
Omroep Brabant heeft met alle nabestaanden die een eerbetoon (willen) brengen aan hun overleden geliefde persoonlijk contact. Veel van hen laten weten dat het ze echt troost biedt. Wil je ook zo’n hommage brengen, klik dan hier om een mail te sturen naar onze redacteur Jacky Goossens. Zij neemt contact met je op en zorgt samen met jou voor een mooi eerbetoon.

Klik op de afbeelding hieronder om meer verhalen uit de gedenkhoek te lezen.