Nabestaande Anton Kotte schrijft openhartige brief over MH17-proces
Kotte verloor bijna zes jaar geleden, op 17 juli 2014, zijn zoon Oscar, schoondochter Miranda en kleinzoon Remco uit Eindhoven. Hij schreef onderstaande brief over de feiten en zijn gevoelens:
In verwondering
Wat overkomt je als nabestaande en bestuurslid van de Stichting MH17, wanneer je de rechtszaak van MH17 gaat bijwonen?
Je hebt geen idee maar toch voel ik al dagen van tevoren een zekere spanning ontstaan en vraag me voortdurend af of ze wel een zaak hebben. Of, zal er dan toch iets van gerechtigheid gaan plaatsvinden?
"Het werpt je terug op de buitenwereld met zijn waan van de dag."
Begin maart was het zo ver en bij aankomst in de rechtbank ervaar ik meteen wat voor een enorme organisatie er is opgebouwd. Het lijkt erop dat dit het proces zoveel aandacht gaat krijgen dat je haast vergeet waar het hier om gaat.
In de rechtszaal word je helemaal teruggeworpen op de feiten wanneer de namen van onze dierbaren tot je komen en word je wederom geconfronteerd met de 'harde' werkelijkheid. Daar tegenover staat het spreken met de pers. Het hoort erbij, het werpt je terug op de buitenwereld met zijn waan van de dag.
"Ik steek een duim omhoog naar de leden van het OM wanneer ik onder de indruk ben."
In en om het rechtsgebouw ontmoet je de nodige aandacht voor de nabestaanden en de opvang biedt momenten met veel empathie. Alle partijen in de rechtszaal, de rechter, het openbaar ministerie, de verdediging en de leden van het rechtsbijstandsteam, kiezen zorgvuldig hun woorden. En in de wandelgangen van de rechtbank ervaar je ook compassie bij het personeel, bij de vele aanwezigen officieren en voorlichters van het OM.
Het heeft er alle schijn van dat aan alles is gedacht en je ziet de inspanningen die gepleegd zijn in een minutieuze voorbereiding. Wellicht een voorbode voor de nabestaanden om in dit proces tot een goed eindresultaat te komen.
De strategie van het OM is eerst een aantal mogelijke oorzaken van de crash uit te sluiten en het effect daarvan is dat de werkelijke oorzaak alleen overblijft. Ik steek een duim omhoog naar de leden van het OM wanneer ik onder de indruk ben over hetgeen zij op tafel leggen. En die duim opsteken overkomt mij meerdere malen.
"Het gaat over onze dierbaren."
Uiteraard probeert de verdediging tegengas te geven maar het gaat meer over de achterstand die zij hebben op het OM en de beperkingen door de coronamaatregelen. We spreken hier over een dossier van meer dan 40.000 pagina’s.
In die omstandigheden ontbreekt het de verdediging om een 'goede' relatie met hun cliënt op te bouwen. Een lastig parket voor de verdediging en ik zou niet graag in hun schoenen staan.
De getoonde beelden van een ontploffende BUK raket in een proefopstelling en hoe de medewerkers van het NFI bezig zijn alles van onze dierbaren te onderzoeken roepen heftige emoties op. Al zou je in eerste instantie verstrikt kunnen raken in alle technische details, de beelden confronteren je onomstotelijk met feiten die 'spreken'. Ineens realiseer je je weer dat de getoonde inhoud en procedures van de rechtbank en het mediageweld volkomen door elkaar heen lopen en moet je oppassen dat je zelf niet te veel laat afleiden van waar het hier om gaat. Het gaat over onze dierbaren.
Ik blijf in verwondering achter.
Anton Kotte
Vlucht MH17 werd bijna zes jaar geleden, op 17 juli 2014, boven Oost-Oekraïne neergehaald door een buk-raket. 298 mensen kwamen daarbij om het leven, onder hen vijftig Brabanders. Het OM houdt daar vooralsnog vier mannen voor verantwoordelijk: de Russen Oleg Poelatov, Sergej Doebinski en Igor Girkin en de Oekraïner Leonid Chartsjenko.
LEES OOK: