“Peter was een geboren en getogen Tilburger en ik heb hem als Zeeuws meisje in 1988 ontmoet in een disco in het centrum van Tilburg. Ik was daar met een aantal meiden uit het studentenhuis waar ik toen woonde. We hadden meteen een klik en wisten na een paar keer afspreken: dit is het! We gingen al snel samenwonen in de Reeshof, trouwden en kregen onze zonen Bart en Alex. Daarmee ging voor ons en zeker voor hem een grote wens in vervulling, Peter wilde heel graag kinderen!

We hebben altijd een heel fijn gezin gehad en Peter zette zich daar ook echt voor in. Zeker toen hij zijn bedrijfje aan huis kreeg, voor het repareren van tv’s, video- en audioapparatuur, was hij er altijd voor ons. Hij bracht de kinderen naar school, ging met ze naar de bieb, deed de boodschappen, hielp in het huishouden, niets was hem teveel. Peter was ook een echte dierenvriend, hij heeft heel wat gewonde dieren mee naar huis gebracht. Zijn grote maatje was onze hond Bobbie, ze waren bijna een twee-eenheid, waar Bobbie was, was Peter en andersom. Dat we Bobbie vorig jaar augustus moesten laten inslapen, heeft veel met hem gedaan.

Hoewel Peter hield van lekker eten, hij was een echte Bourgondiër, was koken niet aan hem besteed. Als hij voor het avondeten moest zorgen, gingen de poffertjes de magnetron in, wat de jongens natuurlijk helemaal niet erg vonden! Hij kon veel en was heel handig. Maar nee, hij was geen keukenprins. Hij was wel een echte mensenmens, een luisteraar én een verteller. Hij vond het heerlijk als mensen spullen kwamen brengen om te laten repareren, maar keek vooral uit naar de verhalen van de mensen die langskwamen, zoals collega’s en vrijwilligers van de Buurtpreventie. De werkplaats had dus ook een sociale en maatschappelijke functie in de wijk.

En verhalen had hij genoeg, over auto’s, antiek, zijn diensttijd en oude vriendinnetjes. Maar hij had ook oog en oor voor die ander, wilde ze graag helpen en kon enorm veel geduld opbrengen als mensen iets wilden vertellen. Hij wist van zijn werkplek een gemoedelijke ruimte te maken waar mensen zich prettig voelden. En voor hem was het een plek waar hij met zijn grote passie bezig kon zijn. Als het over antiek, oud of elektrisch ging, was hij in zijn element.

Zelfs toen hij heel ziek werd, wilde hij blijven werken, zo gedreven was hij daarmee bezig, maar dat ging gewoon niet meer. Hij was herstellende van een zware leveroperatie toen bij hem corona werd geconstateerd. Ik weet nog dat ik op een zaterdagochtend eind maart bij hem in het ziekenhuis was en even naar huis ging om ’s middags weer terug te komen. Het ging op dat moment redelijk goed met hem. Maar toen werd ik thuis gebeld dat ze hem met spoed naar de ic hadden gebracht en dat hij in slaap was gebracht. Ik wist het niet toen ik ’s morgens bij hem wegging, maar mijn ‘tot vanmiddag’ waren de laatste woorden die hij heeft gehoord. Peter is op 10 april overleden.”

Persoonlijk contact
Omroep Brabant heeft met alle nabestaanden die een eerbetoon (willen) brengen aan hun overleden geliefde persoonlijk contact. Veel van hen laten weten dat het ze echt troost biedt. Wil je ook zo’n hommage brengen, klik dan hier om een mail te sturen naar onze redacteur Jacky Goossens. Zij neemt contact met je op en zorgt samen met jou voor een mooi eerbetoon.

Klik op de afbeelding hieronder om meer verhalen uit de gedenkhoek te lezen.