'Het was echt afzien', Addie beklimt Mount Everest, maar dan in Mierlo
Ondanks de slopende uitdaging was Addie zondagochtend alweer bijtijds wakker. "Ik heb niet veel geslapen, dit kwam door mijn onrustige benen", legt hij uit. "Mijn spieren zijn werkelijk overal verzuurd."
Hij noemt de run over de Gulbergen 'echt afzien'. "Ik had zelf verwacht dat het iets sneller zou gaan." Dit idee was gebaseerd op de statistieken van lopers die een paar weken terug de helft van de afstand hadden afgelegd.
Maar Eibert en hij hadden veel last van de hitte. "Op de helft van de afstand hadden we negen uur gelopen. Toen wisten we al dat het een lange dag zou worden, haha. De eerste zeventien uur ging het nog redelijk vlot. Daarna ging het tempo ietwat achteruit. Ons shirt was continu zeiknat. We waren de hele tijd aan het zweten. We hebben daardoor wat langere pauzes moeten pakken om goed te blijven eten en drinken, want we verloren zoveel vocht! Ik heb in totaal minimaal dertien liter gedronken om het vochtverlies aan te vullen."
'Ik was helemaal leeg'
Rond twee uur zaterdagnacht moest Eibert afhaken. "Hij haalde het net niet. Hij kwam denk ik veertien keer op en neer tekort", vertelt Addie. "Hij stortte he-le-maal in. Hij ging bovenop de bult liggen en kon echt niks meer. Hij wilde slapen. Het is mooi geweest, maak jij het maar af, zei hij me."
En dat deed Addie. "Al zat ik er zelf op dat moment ook goed doorheen. Ik was helemaal leeg na al die uren." Daarom liep zijn vriendin de laatste tien stukken op en neer met hem mee.
Dit is volgens Addie de zwaarste sportieve uitdaging die hij ooit is aangegaan. "Ik loop ook weleens heel lange afstanden, maar dit is veel zwaarder", benadrukt hij. "Je bent met everesting continu in beweging. Bij een gewone langeafstandsloop kun je bij een verzorgingspost even wat rust pakken. Dan kun je even naar binnen, zitten op een stoel en even eten en drinken. Nu stonden we continu in de zon op die bult. Voortdurend naar boven stampen - 41 à 42 hoogtekilometers - en dan weer naar beneden."
En als je naar beneden gaat, kun je geen rust pakken. "Dan móet je rennen, en het is echt een steile afdaling. Die spier naar je knie span je als je naar beneden gaat continu aan. Die voel ik nu heel erg goed. En naar boven hiken is ontzettend zwaar. Je hebt te maken met een maximaal stijgings- en dalingspercentage van 25 procent. Je bent blij als je boven bent."
'Geen idee wanneer ik me weer top voel'
In totaal heeft Addie nu 8853 hoogte- en daalmeters op de Gulbergen achter de rug. "Ik heb geen idee wanneer ik me weer top zal voelen", geeft hij eerlijk toe. "Ik ga aankomende week in ieder geval niet lopen, alleen maar rustig fietsen. En dan hoop ik dat ik over een week weer een beetje fit ben."
