De graven zijn van kinderen die destijds in Kamp Vught stierven. Het voormalige concentratiekamp diende in die tijd als opvangkamp voor de KNIL-militairen en hun gezinnen die naar Nederland kwamen. De voorzieningen in die kampen waren schaars en sober en mede daardoor was er een hoge kindersterfte.

Hoge kindersterfte in Vught
Dat is tot op de dag van vandaag nog zichtbaar op de begraafplaats in Vught. Tientallen graven zijn er met Molukse namen. Maar vooral de geboorte- en sterftejaartalen zijn indrukwekkend. Veel kinderen die in 1950 of 1951 geboren zijn en nauwelijks een jaar later overleden. Precies de periode van de overtocht van voormalig Nederlands-Indië naar Nederland.

Naar het graf van zus
Een van de graven is van Maria Magdalena Licumahuwa. Het meisje overleed nog geen zeven maanden oud in het barakkenkamp in Vught. Emmy Licumahuwa is jaren later na haar zus geboren, maar heeft haar nooit gekend. Samen met twee zussen en een broer bezoekt ze regelmatig haar graf. Ook zij heeft te horen gekregen dat sommige graven wellicht geruimd gaan worden en maakt zich daar zorgen om.

"Mijn zus was net in Nederland en in Vught terecht gekomen. Waarschijnlijk was de reis en de andere omstandigheden hier teveel voor haar en ook veel andere kinderen. Door dit graf hebben we toch binding met mijn zus. Maar dat niet alleen. Het is toch onze geschiedenis, waar al deze jong gestorven Ambonese kinderen ook bij horen."

'Graven worden niet geruimd'
De gemeente Vught laat weten dat er inderdaad bordjes staan bij de graven, maar dat dat niet betekent dat ze geruimd gaan worden. "Met name deze graven hebben een historische waarde en maken deel uit van onze en de Molukse geschiedenis. Wel willen we nabestaanden achterhalen om met hen te bepalen hoe we verder met de graven omgaan en overleggen hoe we het achterstallig onderhoud en verzakkingen van sommige graven gaan aanpakken", aldus een woordvoerder van de gemeente Vught.