Op 7 april overleden er in Brabant 234 mensen waarvan bekend was dat ze corona hadden. Tel daar de mensen die niet getest zijn bij op en je weet wat een enorme druk er in deze periode op de uitvaartsector lag. Omroep Brabant sprak meerdere uitvaartverzorgers en blikte terug op deze bizarre periode.

'Brancard met overledene naast de deur'
Begin april was het zo druk in de uitvaartcentra dat er vaak niet meteen een plekje voor een overledene gevonden kon worden. Een vrouw vertelde destijds dat haar oom zelfs korte tijd ‘kwijt’ was, niemand wist in welk centrum hij lag.

Martin Horst van Van der Stappen Uitvaartverzorging uit Eindhoven herkent dat. “Het was bizar. Uitvaartcentra die gewoon vol liggen. Overledenen die naar een andere plek gebracht moeten worden omdat er in de buurt geen plek is.” Van zijn collega’s hoorde hij alle verhalen. “Dat je bij een uitvaartcentrum komt en het idee hebt dat je in een hele slechte film terecht bent gekomen.”

In die ‘slechte film’ zagen Martin en zijn collega’s bijvoorbeeld hoe crematoria worstelden met de beperkte ruimte. “Je komt bij een crematorium binnen en dan staat er een brancard met iemand er op, direct naast een deur. Die zou daar normaal nooit staan, maar ze moeten zo schipperen met ruimte. Ze wisten bij God niet meer waar ze een overledene moesten laten om het toch nog respectvol te houden.” Dit alles is overigens totaal geen verwijt, zegt Martin. “Je voelde de machteloosheid bij de medewerkers, niemand wilde dit.”

Fabriek met overledenen
Stefani de Bie van Hommage Uitvaarten, ook in Eindhoven, heeft soortgelijke ervaringen. “Ik doe de ceremonie in mijn eigen centrum, daarna gaat de overledene naar een crematorium. Ik bel dan vaak even om te vragen of ze klaar zijn om de familie te begeleiden naar de ovenruimte.” Vaak was dat geen probleem, maar toen de piek op een hoogtepunt was wel.

“Ik belde een crematorium en ze zeiden: 'Stefani, hoe lang ben jij hier al niet meer geweest? Je hebt geen idee hoe het er hier aan toe gaat, we hebben tenten met koelplaatsen aangebouwd, het is hier kommer en kwel. De rouwauto's rijden af en aan.’ Het klonk als een soort fabriek met overledenen.”

Dat nabestaanden dat zouden zien was geen goed idee. De Bie: “Ze zeiden tegen me: ‘Familieleden moeten hier absoluut niet komen, die moeten hier echt niet zijn.' Dat vond ik zo pijnlijk. Het schijnt bar en boos geweest te zijn.”

Zeecontainer als koelcel
Ton Claassen van Claassen Uitvaartzorg is gevestigd in Veghel, midden in de brandhaard van coronabesmettingen. Ook hij had het erg druk, maar geeft aan dat zijn centrum de piek goed heeft doorstaan. “Je moet anticiperen, dat hebben wij ook gedaan.”

Dat gebeurde bijvoorbeeld door de koelcapaciteit te vergroten met een koelunit. Claassen: “Een soort zeecontainer, eigenlijk.” Het stoorde hem dat dit door de lokale media met foto en al werd uitgelicht: “Die koelcel zorgde er juist voor dat we het prima aankonden. Hadden we dan mensen weg moeten sturen? Er waren hier absoluut geen Amerikaanse toestanden.”

Alles is volgens Claassen altijd op een correcte en respectvolle manier verlopen. “Door die container konden we de overloop opvangen. We hadden een grote voortent geplaatst, waar we gemakkelijk in en uit konden met onze wagentjes, heel correct.” Gelukkig was de tent niet lang nodig: “Hij is alleen maar in noodgevallen gebruikt, uiteindelijk een goeie maand. Vol is hij zelfs nooit geweest. Ik hoop dat we hem nooit meer nodig hebben.“