“Ik kan het nog steeds niet bevatten. Dit was zo ontzettend mooi!” Jack was samen met zijn zwager Edwin een kilometer uit de haven van Lage Zwaluwe aan het hengelen. Toen het duo met hun bootje langs een strekdam voer, zag Jack het zoogdier liggen. “Ik durfde het eerste niet tegen mijn zwager te vertellen. Die zou mij echt voor gek verklaren”, grapt hij.”

De zeehond liet zich rustig filmen:

Maar al snel moest ook Edwin meerdere keren drie keer met zijn ogen knipperen. De zeehond bleef rustig liggen, maar hield de twee vissers nauwlettend in de gaten. Jack: “Het dier zag er goed vet en gezond uit. We hebben nog met de dierenambulance gebeld. Een zeehondenexpert vertelde dat het verdwaalde zoogdier zijn weg naar zee wel zou terugvinden.”

Volgens boswachter Thomas van der Es is er de afgelopen twintig jaar vier of vijf keer een zeehond gespot in de Biesbosch. “Het is dus zeldzaam om er een tegen te komen. Vaak blijven ze maar heel even.” Van der Es vermoedt dat deze zeehond via een kier in de haringvlietsluizen in het Haringvliet terecht is gekomen en via het Hollandsch Diep naar de Biesbosch is gezwommen.

“De sluizen staan tegenwoordig op een kier, dus kan het dier net als de trekvissen er makkelijk tussendoor glippen. Mogelijk heeft de storm deze week er ook een rol in gespeeld”, legt boswachter uit.

"Voor zeehonden maakt het niet uit of het water waarin ze leven zout, brak of zoet is. Het belangrijkste voor het dier is dat er genoeg voedsel is. Kieskeurig zijn ze daar niet in. Ze eten net zo lief zoute haring als 'zoete' brasem."

Jack en Edwin hebben aan hun visavontuur dan ook een wijze les overgehouden. “Dit is geen goede visstek meer voor ons, want de zeehond eet hier alles op. "